Modern Anesthetics

وقتی در مورد خواص دارویی بیهوشی های مدرن بحث می شود، برخی از محدودیت های مهم بیهوشی باید در نظر گرفته شوند. مهمترین آنها می تواند این باشد که اثر هدف ترجیحاً در عرض چند ثانیه و حداکثر ظرف چند دقیقه به دست آید. به طور مشابه، جبران اثر دارو باید در عرض چند دقیقه و نه چند ساعت به دست آید. اثرات هدف، مانند بیهوشی، به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است، همانطور که عوارض جانبی داروهای بیهوشی مدرن، مانند افسردگی تنفسی و قلبی عروقی نیز وجود دارد. در نهایت، پاسخ‌های هدفمند بیمار برای هدایت دوز دارو در دسترس نیست، زیرا، یا بیمار بیهوش است، یا مشکل‌سازتر، بیمار آگاه است، اما نمی‌تواند درد را به دلیل انسداد عصبی عضلانی بیان کند. این محدودیت‌ها قبلاً 35 سال پیش شناسایی شده بودند، زمانی که در سال 1972 جلد XXX با عنوان «بیهوش‌کننده‌های استنشاقی مدرن» در این مجموعه کتابچه راهنما ظاهر شد. مجلد حاضر به‌عنوان دنباله‌دار و بسط آن جلد است. در آغاز دهه 1970 بیهوشی معمولاً با استنشاق انجام می شد، تنها استثنائات بسیار کمی. درک بالینی آن زمان بیهوشی را به عنوان یک حالت منحصر به فرد در نظر می گرفت که با هر یک از بیهوش کننده های استنشاقی، مستقل از ساختار مولکولی خاص آنها به دست می آمد. "مکانیسم عمل بیهوشی در فاز زیستی" در چارچوب نظری "نظریه نارکوزیس" مورد بحث قرار گرفت.

Some important constraints of anesthesia must be taken into consideration when the pharmacological properties of modern anesthetics are discussed. The most imp- tant of these could be that the target effect be achieved preferably within seconds, at most within a few minutes. Similarly, offset of drug action should be achieved within minutes rather hours. The target effects, such as unconsciousness, are pot- tially life-threatening, as are the side effects of modern anesthetics, such as respi- tory and cardiovascular depression. Finally, the patient’s purposeful responses are not available to guide drug dosage, because, either the patient is unconscious, or more problematically, the patient is aware but unable to communicate pain because of neuromuscular blockade. These constraints were already recognised 35 years ago, when in 1972 Volume XXX entitled “Modern Inhalation Anesthetics” appeared in this Handbook Series. The present volume is meant as a follow up and extension of that volume. At the beginning of the 1970’s anesthesia was commonly delivered by inhalation, with only very few exceptions. The clinical understanding of that time considered anesthesia as a unique state achieved by any of the inhalation anesthetics, in- pendent of their specific molecular structure. “The very mechanism of anesthetic action at the biophase” was discussed within the theoretical framework of the “u- tary theory of narcosis”.