Models of Man: A Phenomenological Critique of Some Paradigms in the Human Sciences

این مقاله ابتدا مطالعه نظری و تاریخی برخی از روشهای علمی کلاسیک مطالعه انسان در جهان است. «مدل‌های» انسان بودن راحت‌تر و مورد بحث‌تر برای بررسی در اینجا انتخاب شدند، اما ساختارگرایی گنجانده شده است زیرا معتقدم همان تأثیری را در آمریکا خواهد داشت که در فرانسه داشت، و امیدوارم که آمریکایی ممکن است قبل از اینکه جنبه‌های فنی و مثمر ثمر جنبش به یک مد آکادمیک در ایالات متحده تبدیل شود، به خوانندگان درباره آنچه ممکن است از نظر ایدئولوژیک در خطر باشد، هشدار داده شود. موضوعات شامل روان‌شناسی تجربی اصلی از وونت تا اسکینر، با فرمول‌های عملکردگرایانه و رفتارگرای واتسونی نسبتاً کوتاه‌مدت آن است. روانشناسی کل نگر از برنتانو تا استامف، هوسرل و گلدشتاین تا مزلو، راجرز و روانشناسی «نیروی سوم» معاصر. و مدل روانکاوی که تنها پارادایم آن خود فروید است. ارجحیت به پارادایم‌های روان‌شناختی داده می‌شود، زیرا موضوع آنها به سنت فلسفی کلاسیک نزدیک است که «انسان‌شناسی فلسفی» از آن سرچشمه گرفته است. (این کتاب، در تحلیل نهایی، پیش‌الگوی یک انسان‌شناسی فلسفی مفصل است.) مدل‌های جامعه‌شناختی نیز در نظر گرفته می‌شوند: سنت «کلاسیک» از کنت تا امروز، و انسان‌شناسی مارکسیستی از دست‌نوشته‌های 1844 تا حاضر. مدل ساختارگرایانه، از دورکیم تا چامسکی، نیز مورد توجه قرار می‌گیرد، زیرا تمام مدل‌های پیشین را برش می‌دهد و ابعاد جدیدی می‌دهد. مقاله دوم، نقدی پدیدارشناسانه از این ملاحظات نظری تاریخی است.

This essay is, first, a theoretical and historical study of some classical scientific ways of studying human being in the world. The more readily accessible and more commonly discussed "models" of being human were chosen for review here, but structuralism is included because I believe it will have ,the same impact in America as it has had in France, and I hope that American readers might be forewarned about what may be ideologically at stake before the technical, and fruitful, aspects of the movement become an academic fad in the United States. The subjects included are mainline experimental psychology from Wundt to Skinner, with its relatively shortlived functionalist and Watsonian-behaviorist formulations; holistic psychology from Brentano through Stumpf, Husserl, and Goldstein to Maslow, Rogers, and contemporary "third force" psychology; and the psychoanalytic model, for which the only paradigm is Freud himself. Preeminence is given to psychological paradigms, since their subject matter lies closest to the classical philosophical tradition from which "philosophical anthropology" emerged. (This book is, in the final analysis, a prolegomenon to an articulated philosophical anthropo­ logy. ) Sociological models are also considered: the "classical" tradition from Comte to the present, and Marxist anthropology from the manu­ scripts of 1844 to the present. The structuralist model, from Durkheim to Chomsky, is also considered, since it cuts across and gives new dimensions to all the foregoing models. The essay is, second, a phenomenological critique of these historico­ theoretical considerations.