Misogyny: The Male Malady

\"بله، زنان بزرگترین بدی هستند که زئوس ساخته است، و مردان با گره‌های غیرممکن توسط خدا دست و پایشان را بسته‌اند.\" - Semonides، قرن هفتم قبل از میلاد. آنها را از دور - و به منظور تمسخر بهتر آنها را هدف قرار دهیم. چرا این پاسخ متناقض به زنان تا این حد گسترده، گسترده و فراگیر است؟ دیوید دی. گیلمور پیشنهاد می کند که زن ستیزی به عنوان یک بیماری مردانه توصیف می شود، زیرا همیشه ویژگی مشترک جوامع بشری در سراسر جهان بوده است.
زن ستیزی: بیماری مرد یک بیماری جامع تاریخی است. و بررسی مردم‌شناختی تنفر از زن که نور جدیدی بر این تعصب دیرینه می‌تاباند. آشفتگی مردانگی و زشتی زن‌ستیزی در فرهنگ‌های مختلف به خوبی ثبت شده است، اما رویکرد تلفیقی گیلمور زن‌ستیزی را در انواع تجربیات انسانی خارج از رابطه جنسی و ازدواج شناسایی می‌کند و کمکی تازه و روشنگرانه به درک این پدیده می‌کند. گیلمور معتقد است که زن ستیزی چنان گسترده و در میان مردان فراگیر است که باید حداقل تا حدی منشأ روان‌زا داشته باشد، که نتیجه تجربیات یکسان در چرخه رشد مردانه است، نه اینکه تنها ناشی از محیط باشد.
ارائه انبوهی از مطالب قانع‌کننده. نمونه‌هایی - از جنگل‌های گینه نو تا اتاق‌های هیئت مدیره شرکت‌های آمریکایی- گیلمور نشان می‌دهد که شیوه‌های زن‌ستیزانه به شکل‌های بسیار یکسانی رخ می‌دهند. او ادعا می کند که این اضطراب های عمیق و پایدار مردانه از تعارضات حل نشده بین نیاز و وابستگی شدید مردان به زنان و ترس شدید آنها از این وابستگی ناشی می شود. با این حال، به گفته گیلمور، زن‌ستیزی اغلب توسط واقعیت‌های فرهنگی خاص، مانند سازمان‌های اجتماعی پدر و مادری حمایت و تشدید می‌شود. ایدئولوژی های خویشاوندی که همبستگی برادرانه را بر اتحاد زناشویی ترجیح می دهند. جنگ مزمن، دشمنی، یا سایر اشکال خشونت بین گروهی؛ و ارتدکس یا زهد دینی. گیلمور در نهایت می‌تواند گام‌هایی را در جهت کشف پادزهرهای این تعصب غیرمنطقی اما جهانی ارائه دهد و فرصتی برای درمان پایدار زن‌ستیزی و مظاهر آن فراهم کند.

"Yes, women are the greatest evil Zeus has made, and men are bound to them hand and foot with impossible knots by God."—Semonides, seventh century B.C.
Men put women on a pedestal to worship them from afar—and to take better aim at them for the purpose of derision. Why is this paradoxical response to women so widespread, so far-reaching, so all-pervasive? Misogyny, David D. Gilmore suggests, is best described as a male malady, as it has always been a characteristic shared by human societies throughout the world.
Misogyny: The Male Malady is a comprehensive historical and anthropological survey of woman-hating that casts new light on this age-old bias. The turmoil of masculinity and the ugliness of misogyny have been well documented in different cultures, but Gilmore's synoptic approach identifies misogyny in a variety of human experiences outside of sex and marriage and makes a fresh and enlightening contribution toward understanding this phenomenon. Gilmore maintains that misogyny is so widespread and so pervasive among men that it must be at least partly psychogenic in origin, a result of identical experiences in the male developmental cycle, rather than caused by the environment alone.
Presenting a wealth of compelling examples—from the jungles of New Guinea to the boardrooms of corporate America—Gilmore shows that misogynistic practices occur in hauntingly identical forms. He asserts that these deep and abiding male anxieties stem from unresolved conflicts between men's intense need for and dependence upon women and their equally intense fear of that dependence. However, misogyny, according to Gilmore, is also often supported and intensified by certain cultural realities, such as patrilineal social organization; kinship ideologies that favor fraternal solidarity over conjugal unity; chronic warfare, feuding, or other forms of intergroup violence; and religious orthodoxy or asceticism. Gilmore is in the end able to offer steps toward the discovery of antidotes to this irrational but global prejudice, providing an opportunity for a lasting cure to misogyny and its manifestations.