Miserere mei : the penitential Psalms in late medieval and early modern England

در Miserere Mei، کلر کاستلی کینگ به اهمیت حیاتی مزامیر توبه در انگلستان بین پایان قرن چهاردهم و آغاز قرن هفدهم می پردازد. در این دوره، مزامیر توبه الهام بخش بسیاری از کارهای خلاقانه و فکری بود: علاوه بر نسخه برداری و مصور شدن در کتب الساعات و سایر کتب دعا، در تفسیرها توضیح داده شد، در ترجمه ها و نقل های عامیانه تقلید شد و به غزلیات تبدیل شد. ، و حتی برای خوانندگی اصلاح شده است. Miserere Meiاین دگرگونی‌های متعدد در مادیت و ژانر را بررسی می‌کند. ترکیب منابع تحلیل ادبی نزدیک با منابع تاریخ کتاب، نشان می‌دهد که مزامیر توبه نه‌تنها در مرکز بحث‌های عصر اصلاحات در مورد ماهیت توبه قرار داشت، بلکه و مهم‌تر از آن، این موضوع را تشکیل می‌داد. سایت تعامل کلامی، سیاسی، هنری و شاعرانه در میان قطب‌های بسیاری که اغلب گفته می‌شود فرهنگ متاخر قرون وسطی را از فرهنگ مدرن اولیه جدا می‌کند.

In Miserere Mei, Clare Costley King'oo examines the critical importance of the Penitential Psalms in England between the end of the fourteenth and the beginning of the seventeenth century. During this period, the Penitential Psalms inspired an enormous amount of creative and intellectual work: in addition to being copied and illustrated in Books of Hours and other prayer books, they were expounded in commentaries, imitated in vernacular translations and paraphrases, rendered into lyric poetry, and even modified for singing. Miserere Mei explores these numerous transformations in materiality and genre. Combining the resources of close literary analysis with those of the history of the book, it reveals not only that the Penitential Psalms lay at the heart of Reformation-age debates over the nature of repentance, but also, and more significantly, that they constituted a site of theological, political, artistic, and poetic engagementacross the many polarities that are often said to separate late medieval from early modern culture.