Mis Documentos

پدر من یک کامپیوتر بود و مادرم یک ماشین تحریر. در پوشه My Documents ثبت شده است. گاهی به نظر می رسد که همان شخصیت در حال صحبت کردن است، متنی از نویسنده، که ماجراهای ناگوار خود را به عنوان دانش آموز و معلم به یاد می آورد، یا تلاش بداخلاقانه خود را برای غلبه بر سیگار ثبت می کند. بیشتر زندگی کنید. انگار که مثلاً خوشحال باشید»). اما توهم زندگی خودش که توسط پوشه معروف ویندوز تقویت شده است، به زودی شکسته می‌شود: به نظر می‌رسد زامبرا به ما می‌گوید اسناد یک فرد اساساً اسناد همه است، به خصوص اگر در کشوری زندگی می‌کنید که نیاز به تحقیق دارد. آلخاندرو زامبرا با حس طنز و دقتی که قبلاً او را می شناسیم، با طنز و مالیخولیا، با روحیه هجو آمیز، با نفسی غنایی و گاهی با خشم، وجود ملایم برخی از مردان را ردیابی می کند که در یک ایده باستانی عقب نشینی می کنند. مردانگی، یا عبور برخی از موجودات آونگی که آخرین تراشه های خود را روی عشق شرط بندی می کنند. جست‌وجوی بی‌وقفه برای پدر، کهنگی اشیا و احساساتی که جاودانه به نظر می‌رسیدند، افسون زدگی جوانان دوران گذار («نوجوانی درست بود. دموکراسی نبود»)، خیانت به عنوان تنها شکل ریشه‌یابی، و درد مشروعیت، برخی از موضوعاتی هستند که در این کتاب قرار دارند. اسناد من نویسنده‌ای را نشان می‌دهد که سبک شخصی ساخته شده در بونسای (که توسط جونوت دیاز در نیویورک تایمز به عنوان "یک مشت در آرواره" توصیف شده است)، زندگی خصوصی درختان (به طور شگفت‌آور کامل و اثری پر طنین، به گفته The Complete Review)، و Ways of Returning Home، رمانی که منتقدان درباره‌اش فصیح گفته‌اند: «زبانی باشکوه، در سایه کارور: دقت، غم، ظلم، لطافت» (Joaquín Arníiz, لا رازین)؛ "یکی از بهترین رمان های شیلیایی در طول زمان" (تال پینتو، کلینیک)؛ «راه‌های بازگشت به خانه، زامبرا را به جایگاه نویسندگان زنده‌ای که ما باید بخوانیم ارتقا می‌دهد» (کلنسی مارتین، انجمن کتاب). "یک استعداد شگفت انگیز" (آدام ترلول، نقد کتاب نیویورک تایمز).

Mi padre era un computador y mi madre una mГЎquina de escribirВ», apunta Alejandro Zambra en las primeras pГЎginas de este libro de relatos, que bien puede leerse como una novela, o como once breves novelas archivadas en la carpeta Mis documentos. A veces parece que hablara un mismo personaje, trasunto del autor, que recuerda sus desventuras como estudiante y como profesor, o que registra su malhumorado intento de superar el tabaquismo (В«QuГ© cosa mГЎs absurda, realmente: querer vivir mГЎs. Como si fuera, por ejemplo, felizВ»). Pero la ilusiГіn de una vida propia, fomentada por la famosa carpeta de Windows, se rompe pronto: los documentos de uno son, en el fondo, los documentos de todos, parece decirnos Zambra, en especial si se habita un paГ­s que necesita indagar en el pasado. Con el fino sentido de la ironГ­a y la precisiГіn que ya le conocemos, con humor y melancolГ­a, con espГ­ritu parГіdico, con aliento lГ­rico y a veces con rabia, Alejandro Zambra traza la anodina existencia de unos hombres que se repliegan en una idea antigua de la masculinidad, o el trГЎnsito de unos seres pendulares que apuestan sus Гєltimas fichas al amor. La incesante bГєsqueda del padre, la obsolescencia de objetos y de sentimientos que parecГ­an eternos, el desencanto de los jГіvenes de la transiciГіn (В«La adolescencia era verdadera. La democracia noВ»), la impostura como Гєnica forma de arraigo, y la legitimidad del dolor, son algunos de los temas que cruzan este libro. Mis documentos muestra a un autor que consolida y proyecta hacia lugares nuevos el personal estilo forjado en BonsГЎi (descrita por Junot DГ­az en The New York Times como В«un puГ±etazo en la mandГ­bulaВ»), La vida privada de los ГЎrboles (В«Una obra sorprendentemente entera y resonanteВ», segГєn The Complete Review), y Formas de volver a casa, una novela sobre la cual la crГ­tica ha sido elocuente: В«Un magnГ­fico lenguaje, a la sombra de Carver: precisiГіn, tristeza, crueldad, ternuraВ» (JoaquГ­n ArnГЎiz, La RazГіn); В«Una de las mejores novelas chilenas en mucho tiempoВ» (Tal Pinto, The Clinic); В«Formas de volver a casa eleva a Zambra al lugar de los escritores vivos que simplemente debemos leerВ» (Clancy Martin, Bookforum); В«Un talento asombrosoВ» (Adam Thirlwell, The New York Times Book Review).