Minority Rules: The Miao and the Feminine in China’s Cultural Politics

قوانین اقلیت یک قوم نگاری از مردم چین است که به نام میائو شناخته می شوند، گروهی که مدت ها به ارتفاعات دور افتاده فرستاده شده و توسط چینی های دیگر عقب مانده تلقی می شود. اکنون میائو که پنجمین اقلیت بزرگ کشور است، نزدیک به هشت میلیون نفر دارد که به گویش های مختلف صحبت می کنند و در هفت استان پراکنده شده اند. لوئیزا شاین در یک اثر تئوریک مبتکرانه که روش‌هایی را از انسان‌شناسی و مطالعات فرهنگی ترکیب می‌کند، روش‌هایی را بررسی می‌کند که قومیت میائو توسط دولت، نخبگان غیردولتی، و توسط خود میائو ساخته و بازسازی می‌شود، همگی در چارچوب اصلاحات پساسوسیالیستی چین. و تبادل و شیفتگی فزاینده آن با غرب. او مداخلات شیوا و شیوا در بحث‌های ملی‌گرایی، سوبژکتیویته قومی و قوم‌نگاری دولت ارائه می‌کند.
با طرح پرسش‌هایی درباره جنسیت، سیاست‌های فرهنگی و هویت، شاین بررسی می‌کند که چگونه افراد غیر میائو با به تصویر کشیدن آنها به ایجاد قومیت میائو کمک می‌کنند. هم حافظان زنانه سنت چینی و هم به عنوان دیگران عجیب و غریب که گروه‌های مسلط می‌توانند در برابر آن‌ها مدرنیته خود را مطرح کنند. میائو در بازنمایی و مصرف جنبه های فرهنگ خود، از این ایده که آنها کمتر از مدرن هستند فاصله می گیرند. بنابراین، شاین توضیح می‌دهد که اعمال روزمره، آیین‌های روستایی، برخوردهای روزنامه‌نگاری، و رویدادهای گردشگری فقط لحظات تولید فرهنگی نیستند، بلکه نمایش‌هایی از مدرنیته هستند که از طریق آن دیگران بدوی می‌شوند. شاین متوجه می شود که این لحظات غالباً تفاوت های داخلی میان میائو را برجسته می کند و نشان می دهد که چگونه نه تنها اقلیت ها، بلکه به طور کلی دهقانان و زنان کلید ارزشمندی برای درک چین ارائه می دهند، زیرا چین در حال مذاکره مجدد برای جایگاه خود در نظم جهانی است.
بر اساس کار میدانی گسترده و چند سایتی. ، این کتاب دانشمندان مطالعات آسیایی، مردم شناسی، مطالعات جنسیتی، پسااستعماری، مطالعات قومیتی و مطالعات فرهنگی را مورد توجه قرار خواهد داد.

Minority Rules is an ethnography of a Chinese people known as the Miao, a group long consigned to the remote highlands and considered backward by other Chinese. Now the nation’s fifth largest minority, the Miao number nearly eight million people speaking various dialects and spread out over seven provinces. In a theoretically innovative work that combines methods from both anthropology and cultural studies, Louisa Schein examines the ways Miao ethnicity is constructed and reworked by the state, by non-state elites, and by the Miao themselves, all in the context of China’s postsocialist reforms and its increasing exchange and fascination with the West. She offers eloquently argued interventions into debates over nationalism, ethnic subjectivity, and the ethnography of the state.
Posing questions about gender, cultural politics, and identity, Schein examines how non-Miao people help to create Miao ethnicity by depicting them as both feminized keepers of Chinese tradition and as exotic others against which dominant groups can assert their own modernity. In representing and consuming aspects of their own culture, Miao distance themselves from the idea that they are less than modern. Thus, Schein explains, everyday practices, village rituals, journalistic encounters, and tourism events are not just moments of cultural production but also performances of modernity through which others are made primitive. Schein finds that these moments frequently highlight internal differences among the Miao and demonstrates how not only minorities but more generally peasants and women offer a valuable key to understanding China as it renegotiates its place in the global order.
Based on extensive, multisite fieldwork, this book will interest scholars of Asian studies, anthropology, gender studies, postcolonialism, ethnic studies, and cultural studies.