Mindbrain, Psychoanalytic Institutions, and Psychoanalysts: A New Metapsychology Consistent with Neuroscience

نویسنده در این کتاب انزواگرایی انجمن های روانکاوی سنتی را در مقایسه با سایر شاخه های روانشناسی و سوء ظن آنها به عصب شناسی نقد می کند. امروزه عصب شناسی عاطفی در حال بررسی تأثیرات ناخودآگاه است که روانکاوی همواره با روش های مختلف و زبانی متفاوت انجام داده است. نویسنده اشاره می‌کند که چگونه نظریه محرک انرژی فروید، اگرچه با پیشرفت علمی در تضاد است، اما همچنان دینداری را که زیربنای روح نهادهای روانکاوی است، توصیف می‌کند: نماد فروید. این روحیه با سردرگمی بین نظریه های روانکاوی مختلف همراه است که اغلب با یکدیگر ناسازگار هستند. نویسنده تصویر اجتماعی ضعیفی که روانکاوی در چند سال گذشته به دست آورده است را ناشی از این سردرگمی نظریه ها و عقب نشینی متکبرانه به یک ارتدوکس فرضی واحد می داند. رئیس سابق IPA، اتو کرنبرگ، حتی خودکشی موسسات روانکاوی را پیش بینی کرده است. نویسنده در طول زندگی خود به این هرج و مرج از نظریه ها پرداخته است و کارهایی را در زمینه روانکاوی، روانشناسی تجربی، روانشناسی رشد، علوم شناختی، نظریه دلبستگی و اکنون علوم اعصاب ادغام کرده است.

In this book, the author criticises the isolationism of traditional psychoanalytic associations, compared to those of other branches of psychology, and their suspicion of neuroscience. Today, affective neuroscience is investigating the unconscious affects, which psychoanalysis has always done with different methods and a different language. The author points out how Freud's energy-drive theory, although contradicted by scientific progress, has continued to characterise, a religiousness underpinning the spirit of psychoanalytic institutions: the icon of Freud. This spirit is accompanied by confusion between different psychoanalytic theories which are often incompatible with one another. The author blames the poor social image that psychoanalysis has earned in the past few years on this confusion of theories and haughty withdrawal into a single presumed orthodoxy. A former President of the IPA, Otto Kernberg, has even predicted the suicide of psychoanalytic institutions. The author has addressed this chaos of theories throughout his life, integrating work on psychoanalysis, experimental psychology, developmental psychology, cognitive science, attachment theory and now neuroscience.