Millenarianism and Messianism in Early Modern European Culture: Volume I: Jewish Messianism in the Early Modern World

اولین مطالعات علمی درباره مسیحیت یهودی توسط دانشمندان مکتب Wissenschaft des Judentums، به ویژه هاینریش گریتز، اولین مورخ یهودی بزرگ یهودیان پس از یوسفوس انجام شد. این پژوهش‌ها بسیار ارزشمند بودند، زیرا از منابع اولیه چاپی و خطی استفاده می‌کردند که قبلاً ناشناخته بوده یا فقط در بحث‌های جدلی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. با این حال، خود مطالعات Wissenschaft نیز با بررسی دقیق‌تر ثابت می‌کند که بحث‌برانگیز است. از جمله اهداف این گروه نشان دادن این نکته بود که یهودیت یک ایمان عقلانی و منطقی است که حقانیت و پیشرفت تاریخی آن مستحق شناسایی توسط ملت های اروپایی است. باورهای عرفانی و مسیحایی که ممکن است این تصویر را تضعیف کنند، به عنوان انحرافات یا نتیجه تأثیرات خورنده خارجی بر یهودیان معرفی می‌شوند. گرشوم شولم وظیفه بازگرداندن عرفان و مسیحیت را به جایگاه اصلی آنها در پانورامای تفکر یهودی بر عهده گرفت. از نظر شولم، مسیحیت یهودی، موضوع اصلی فلسفه و زندگی یهودیان در طول تاریخ آنها بود که توسط هر نسل به گونه ای جدید شکل گرفت تا امیدها و نیازهای خاص خود را تطبیق دهد. شولم تأکید کرد که این پدیده اساساً مستقل از روندهای مسیحایی یا هزاره ای در میان مردمان دیگر است. برای مثال، شولم در بحث مسیحیت در اوایل دوران مدرن، تنه‌ای از تأثیر را بر روان یهودیان توصیف می‌کند که با اخراج از اسپانیا در سال 1492 آغاز شد.

The earliest scientific studies of Jewish messianism were conducted by the scholars of the Wissenschaft des Judentums school, particularly Heinrich Graetz, the first great Jewish historian of the Jews since Josephus. These researches were invaluable because they utilized primary sources in print and manuscript which had been previously unknown or used only in polemics. The Wissenschaft studies themselves, however, prove to be polemics as well on closer inspection. Among the goals of this group was to demonstrate that Judaism is a rational and logical faith whose legitimacy and historical progress deserve recognition by the nations of Europe. Mystical and messianic beliefs which might undermine this image were presented as aberrations or the result of corrosive foreign influences on the Jews. Gershom Scholem took upon himself the task of returning mysticism and messianism to their rightful central place in the panorama of Jewish thought. Jewish messianism was, for Scholem, a central theme in the philosophy and life of the Jews throughout their history, shaped anew by each generation to fit its specific hopes and needs. Scholem emphasized that this phenomenon was essentially independent of messianic or millenarian trends among other peoples. For example, in discussing messianism in the early modern era Scholem describes a trunk of influence on the Jewish psyche set off by the expulsion from Spain in 1492.