Michelangelo and the Pope's Ceiling

در سال 1508، علی‌رغم توصیه‌های قوی برعکس، پاپ قدرتمند جولیوس دوم، میکل آنژ بووناروتی را مأمور نقاشی سقف کلیسای سیستین تازه بازسازی شده در رم کرد. با وجود تکمیل مجسمه استادانه خود دیوید چهار سال قبل، او تجربه کمی به عنوان یک نقاش داشت، حتی کمتر در محیط ظریف نقاشی دیواری کار می کرد، و هیچ کدام با سطوح منحنی چالش برانگیز مانند طاق های سقف سیستین. میکل آنژ با خلق و خوی خود تمایلی نداشت: او از رم دور شد و خشم ژولیوس را برانگیخت، قبل از اینکه در نهایت متقاعد شود که شروع کند.

میکل آنژ و سقف پاپ داستان شگفت انگیز چهار سال خارق العاده خود را بازگو می کند. در حالی که جنگ و سیاست قدرت و رقابت های شخصی که در رم فراوان بود، در اطراف او می چرخید.

In 1508, despite strong advice to the contrary, the powerful Pope Julius II commissioned Michelangelo Buonarroti to paint the ceiling of the newly restored Sistine Chapel in Rome. Despite having completed his masterful statue David four years earlier, he had little experience as a painter, even less working in the delicate medium of fresco, and none with challenging curved surfaces such as the Sistine ceiling's vaults. The temperamental Michelangelo was himself reluctant: He stormed away from Rome, incurring Julius's wrath, before he was eventually persuaded to begin.

Michelangelo and the Pope's Ceiling recounts the fascinating story of the four extraordinary years he spent laboring over the twelve thousand square feet of the vast ceiling, while war and the power politics and personal rivalries that abounded in Rome swirled around him.