Methodological and Historical Essays in the Natural and Social Sciences

فلسفه علم مدرن تبدیل به جعبه پاندورا شده است. پس از باز شدن، هیولاهای گیج کننده ظاهر شدند: نه تنها ساختار منظم فیزیک کلاسیک به طور اساسی تغییر کرد، بلکه انواع سؤالات گسترده تری که بر ماهیت تحقیق علمی و دانش بشری به طور کلی مرتبط بودند، رها شدند. فلسفه علم نمی‌توانست به معرفت‌شناختی و تاریخی شدن کمک کند، و دیگر نمی‌توانست از پرسش‌های متافیزیکی اجتناب کند، حتی زمانی که این پرسش‌ها در ظاهر مطرح می‌شدند. زمانی که شناسایی روش‌شناسی علمی با روش فیزیک مورد پرسش قرار گرفت، نه تنها زیست‌شناسی و روان‌شناسی به‌عنوان شیوه‌های اصلی تحقیق علمی مورد بررسی قرار گرفتند، بلکه تاریخ و علوم اجتماعی - به‌ویژه اقتصاد، جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی نیز مورد بررسی قرار گرفتند. و اکنون، «هیولاهای» جدیدی در حال ظهور هستند - برای مثال، پزشکی و علوم سیاسی به عنوان تحقیقات منضبط. این یک سؤال بسیار قدیمی‌تر را دوباره مطرح می‌کند، یعنی اینکه آیا مفهوم علم را باید از مفهوم وسیع‌تری از یادگیری و تحقیق متمایز کرد؟ یا اینکه علم را باید عمیق‌تر به‌عنوان کافی‌ترین شکل یادگیری و تحقیق درک کرد که روش‌های آن به هر حوزه‌ای از تفکر عقلانی می‌رسد؟ آیا علم مدرن عقل بلوغ یافته است یا صرفاً یکی از گونه های عقل غربی است که از نظر تاریخی اقتباس شده و محدود شده است؟ در چهارده سال گذشته، در محاوره‌های خود در دانشگاه بوستون، حوزه‌ی فلسفه علم را بررسی و آزمایش کرده‌ایم.

Modem philosophy of science has turned out to be a Pandora's box. Once opened, the puzzling monsters appeared: not only was the neat structure of classical physics radically changed, but a variety of broader questions were let loose, bearing on the nature of scientific inquiry and of human knowledge in general. Philosophy of science could not help becoming epistemological and historical, and could no longer avoid metaphysical questions, even when these were posed in disguise. Once the identification of scientific methodology with that of physics had been queried, not only did biology and psychology come under scrutiny as major modes of scientific inquiry, but so too did history and the social sciences - particularly economics, sociology and anthropology. And now, new 'monsters' are emerging - for example, medicine and political science as disciplined inquiries. This raises anew a much older question, namely whether the conception of science is to be distinguished from a wider conception of learning and inquiry? Or is science to be more deeply understood as the most adequate form of learning and inquiry, whose methods reach every domain of rational thought? Is modern science matured reason, or is it simply one historically adapted and limited species of western reason? In our colloquia at Boston University, over the past fourteen years, we have been probing and testing the scope of philosophy of science.