Memorias del Alzheimer

آدولفو سوارز، جوردی سوله تورا، پاسکوال ماراگال، ادواردو چیلیدا، انریکه فوئنتس کوئینتانا، آنتونیو مرسرو، مری کاریلو، کارمن کوند، النا بوربون باروچی، آنتونیو پوچادس، توماس زوری، لئونور هرناندز

آلزایمر کیسه یخی است که پاسکال نمی دانست کجا نگه دارد ماراگال. تخم مرغ سرخ شده ای که مری کاریلو را به خنده انداخت. " بین المللی» که برای جوردی سوله تورا آشنا به نظر نمی رسید. پرستاری که ادواردو چیلیدا با Dulcinea اشتباه گرفته شد. آدولفو "مریم کیست" سوارز استانبول توماس زوری. اره برقی لئو هرناندز. را دور دنیا توسط ناوالمورال دی بجار از عمه کارلوس بویرو. او آفساید فوتبالیست آنتونیو پوچادس. سکوت هنری منابع Quintana پاریس النا دوبوربون باروچی. لباس ورزشی آبی توسط کارمن کوند آواز خواندن در باران سه بار در روز توسط آنتونیو مرسر…

خاطرات آلزایمر حاصل یک سال گفتگو با این گروه است محیط صمیمی تعداد انگشت شماری از بیماران مشهور، مراقبین شناخته شده و خالی که همه چیز را پر کرده است.

خاطرات آلزایمر را نمی‌توان خورد، اما خطوط آن‌ها به همین اندازه ارزش دارند داروسازی در برابر بیماری بدون درمان، بیماری که 800000 دارد اسپانیایی‌هایی که در مایع آمنیوتیک فراموشی و بی‌گناهی تکان می‌خورند تعدادی از اقوام که در یک آلبوم عکس چنگ زده اند.

Adolfo Suárez, Jordi Solé Tura, Pasqual Maragall, Eduardo Chillida, Enrique Fuentes Quintana, Antonio Mercero, Mary Carrillo, Carmen Conde, Elena Borbón Barucci, Antonio Puchades, Tomás Zori, Leonor Hernández

El alzheimer es la bolsa de hielos que no sabía dónde guardar Pasqual Maragall. El huevo frito que hacía reír a Mary Carrillo. «La Internacional» que no le sonaba a Jordi Solé Tura. La enfermera a la que Eduardo Chillida confundía con Dulcinea. El «quién es Mariam» de Adolfo Suárez. El Estambul de Tomás Zori. La motosierra de Leo Hernández. La vuelta al mundo por Navalmoral de Béjar de la tía de Carlos Boyero. El fuera de juego del futbolista Antonio Puchades. El silencio de Enrique Fuentes Quintana. El París de Elena de Borbón Barucci. El chándal azul de Carmen Conde. El Cantando bajo la lluvia tres veces al día de Antonio Mercero…

Memorias del alzheimer es fruto de un año de conversaciones con el entorno más íntimo de un puñado de enfermos ilustres, cuidadores conocidos y vacíos que lo llenaron todo.

Memorias del alzheimer no se come, pero valgan sus líneas como farmacopea contra un mal sin cura, una enfermedad que tiene a 800.000 españoles meciéndose en el líquido amniótico del olvido y a un sin número de familiares agarrado a un álbum de fotos.