Medicine and the Seven Deadly Sins in Late Medieval Literature and Culture

این کتاب به چگونگی رویکرد دانشمندان، الهی‌دانان، کشیش‌ها و شاعران به رابطه بدن انسان و اخلاق در قرون وسطی بعدی می‌پردازد. آیا پزشکی صرفاً استعاره ای از گناه است؟ یا آیا انواع خاصی از بدن‌ها می‌توانند از نظر فیزیولوژیکی افراد را به سمت عصبانیت، غمگینی یا حریص قرار دهند؟ اگر اینطور است پس آیا تقصیر آنهاست؟ ویرجینیا لانگوم گزارشی از تصاویر پزشکی مورد استفاده برای توصیف احساسات و اعمال در زمینه‌های مذهبی و ادبی ارائه می‌دهد و به انواع بحث‌های رفتاری در زمینه‌های پزشکی اشاره می‌کند. این مطالعه از نوشته‌های پزشکی و کلامی به‌خاطر مبنای فلسفی‌اش، و از آثار دینی رایج‌تر، و همچنین شعر استفاده می‌کند تا نشان دهد چگونه این مضامین در فرهنگ قرون وسطی به طور گسترده‌تری بیان، کاوش و مورد پرسش قرار می‌گرفتند.

This book considers how scientists, theologians, priests, and poets approached the relationship of the human body and ethics in the later Middle Ages. Is medicine merely a metaphor for sin? Or can certain kinds of bodies physiologically dispose people to be angry, sad, or greedy? If so, then is it their fault? Virginia Langum offers an account of the medical imagery used to describe feelings and actions in religious and literary contexts, referencing a variety of behavioral discussions within medical contexts. The study draws upon medical and theological writing for its philosophical basis, and upon more popular works of religion, as well as poetry, to show how these themes were articulated, explored, and questioned more widely in medieval culture.