Medical Protestants: The Eclectics in American Medicine, 1825-1939

جان اس. هالر، جونیور، اولین تاریخ مدرن مکتب التقاطی طب فرقه ای آمریکایی را ارائه می دهد.

مکتب التقاطی (گاهی اوقات) به نام "مکتب آمریکایی") در اواسط قرن نوزدهم، زمانی که هنر و علم پزشکی دچار بحران عمیق ایمانی شده بود، شکوفا شد. در قلب بحران، سرخوردگی از درمان سنتی آن روز و زیر سؤال بردن شدید اصول و فلسفه ای بود که پزشکی بر اساس آن بنا شده بود. بسیاری از پزشکان آمریکایی و بیمارانشان احساس می کردند که دارو توانایی درمان را از دست داده است. اکلکتیک ها با جعل درمانی مبتنی بر داروهای گیاهی و رویکرد تجربی به بیماری، سیستمی مستقل از تأثیر شیوه های اروپایی، بر بحران فائق آمدند.

اگرچه توسط Regulars (پیروان جریان اصلی پزشکی) رد شد، التقاطی ها از شیوه ی مجستری خود تقلید کردند و دوجین کالج و بیش از شصت و پنج مجله تاسیس کردند تا حکمت نظریه خود را اعلام کنند. مرکز داستان التقاط گرایی مؤسسه پزشکی التقاطی سینسیناتی، «موسسه مادر» کالج های پزشکی اصلاحی است. این مدرسه که در سال 1845 سازماندهی شد، قرار بود به مدت نود و چهار سال قبل از بسته شدن در سال 1939 وجود داشته باشد.

در طول بسیاری از تاریخ خود، دانشکده‌های پزشکی التقاطی راهی را برای ورود به حرفه پزشکی برای مردان و زنانی که فاقد این بودند، فراهم کردند. فرصت‌های مالی و آموزشی که مدارس معمولی نیاز داشتند، در کنار پروفسور مارتین پین از گروه پزشکی دانشگاه نیویورک، که در سال 1846 انجمن پزشکی تازه‌تأسیس آمریکا را به بازی سیاست اشرافی در پشت بالماسکه اصلاح برنامه‌های درسی متهم کرده بود. با این حال، در نهایت، آنها با اکراه با تغییر برنامه درسی و تشدید استانداردهای پذیرش، از رهبری منظم پیروی کردند. التقاطیون که قادر به جدا شدن از تعصب گیاه شناسی خود نبودند و برای حمایت از مفاهیم نظریه میکروب، هزینه های مالی اساتید و کارکنان حقوق بگیر و پیامدهای تحقیقاتی علوم آزمایشگاهی مجهز نبودند، با عجله پزشکی آکادمیک مدرن کنار گذاشته شدند.

John S. Haller, Jr., provides the first modern history of the Eclectic school of American sectarian medicine.

The Eclectic school (sometimes called the "American School") flourished in the mid-nineteenth century when the art and science of medicine was undergoing a profound crisis of faith. At the heart of the crisis was a disillusionment with the traditional therapeutics of the day and an intense questioning of the principles and philosophy upon which medicine had been built. Many American physicians and their patients felt that medicine had lost the ability to cure. The Eclectics surmounted the crisis by forging a therapeutics based on herbal remedies and an empirical approach to disease, a system independent of the influence of European practices.

Although rejected by the Regulars (adherents of mainstream medicine), the Eclectics imitated their magisterial manner, establishing two dozen colleges and more than sixty-five journals to proclaim the wisdom of their theory. Central to the story of Eclecticism is that of the Eclectic Medical Institute of Cincinnati, the "mother institute" of reform medical colleges. Organized in 1845, the school was to exist for ninety-four years before closing in 1939.

Throughout much of their history, the Eclectic medical schools provided an avenue into the medical profession for men and women who lacked the financial and educational opportunities the Regular schools required, siding with Professor Martyn Paine of the Medical Department of New York University, who, in 1846, had accused the newly formed American Medical Association of playing aristocratic politics behind a masquerade of curriculum reform. Eventually, though, they grudgingly followed the lead of the Regulars by changing their curriculum and tightening admission standards.

By the late nineteenth century, the Eclectics found themselves in the backwaters of modern medicine. Unable to break away from their botanic bias and ill-equipped to support the implications of germ theory, the financial costs of salaried faculty and staff, and the research implications of laboratory science, the Eclectics were pushed aside by the rush of modern academic medicine.