Mediating Nature

ماهیت میانجیگری تاریخچه ای از ماهیت کنونی میانجیگری جمعی ارائه می دهد. این کتاب راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن تعدادی از گفتمان‌ها، فناوری‌ها و نهادها به‌طور تاریخی شیوه‌های فعلی تصور طبیعت در رسانه‌های جمعی را شکل داده‌اند. در جایی که بسیاری از تحقیقات موجود میانجی‌گری جمعی را به عنوان موضوعی از فناوری‌ها، متون یا نهادهای رسانه‌ای در نظر می‌گیرند، این متن رویکردی متفاوت را اتخاذ می‌کند: میانجی‌گری جمعی را فرآیندی تاریخی در نظر می‌گیرد که از طریق آن، اعضای مخاطبان و در واقع عموم مردم بیشتر به طور کلی به عنوان ناظر در فرهنگ توده و فرهنگ توده گنجانده شد. این رویکرد به کتاب اجازه می‌دهد تا نقش‌هایی را که طیف وسیعی از ژانرهای مربوط به طبیعت در ساختن حواس طبیعت و همچنین خود فرهنگ توده ایفا کرده‌اند، بررسی کند. این ژانرها شامل نقاشی‌های منظره و باغ‌ها، باغ‌وحش‌های مدرن، عکاسی، سینمای اولیه، مقاله‌های طبیعت، فیلم‌های فاجعه و «حمله حیوانات» و همچنین مستندهای حیات وحش در تلویزیون است. این تحقیق آنچه را که لیندال الیوت به عنوان رویکردی «نشانه‌شناسی اجتماعی» توصیف می‌کند توسعه می‌دهد که نظریه نشانه‌شناختی چارلز پیرس را با جامعه‌شناسی تاریخی شکل‌گیری‌های فرهنگی ترکیب می‌کند.

این کتاب جذاب به‌عنوان موضوعی و به‌موقع بسیار مورد توجه خواهد بود. دانشجویان و پژوهشگران در زمینه های رسانه، جامعه شناسی، جغرافیای فرهنگی و مطالعات محیطی.

Mediating Nature provides a history of the present nature of mass mediation. It examines the ways in which a number of discourses, technologies and institutions have historically shaped the current ways of imagining nature in the mass media. Where much of the existing research treats mass mediation as a matter of media technologies, texts, or institutions, this text adopts a somewhat different approach: it considers mass mediation as a historical process by means of which the members of audiences and indeed the public more generally came to be incorporated as observers in, and of mass culture. This approach allows the book to investigate the roles that a wide range of genres relating to nature played in constructing senses of nature but also of mass culture itself. The genres include landscape paintings and gardens, modern zoos, photography, early cinema, nature essays, disaster and ‘animal attack’ films, as well as wildlife documentaries on television. The investigation develops what Lindahl Elliot describes as a ‘social semeiotic’ approach that combines the semeiotic theory of Charles Peirce with a historical sociology of cultural formations.

Topical and timely, this fascinating book will be of great interest to students and researchers in the fields of media, sociology, cultural geography and environmental studies.