Medialität der Mise-en-scène: Zur Archäologie telekinematischer Räume

با مفهوم میزانسن، حجم، میانی بودن رسانه تله‌کینماتیکی را دوباره تعریف می‌کند. این مطالعه شیوه‌های صحنه‌سازی تله‌کینماتیک و تأثیرات موضوعی آن‌ها را بررسی می‌کند و همچنین به این سؤال پاسخ می‌دهد که چرا و چگونه این اشکال میزانسن از نظر تاریخی آشکار شده‌اند. در تلاشی برای ترکیب نظریه رسانه و نظریه زیبایی‌شناختی در نظریه زیبایی‌شناختی رسانه، امکان‌های متفاوتی برای عدالت در مفهوم چند بعدی میزانسن و مطابقت با غنای گفتمانی-شاعر شناختی آن بین پتانسیل‌های پیشینی تکنولوژیک و زیبایی‌شناختی نشان داده می‌شود.

Mit dem Konzept der Mise-en-scène definiert der Band die Medialität telekinemati-scher Medien neu. Dabei arbeitet die Studie telekinematische Inszenierungsprakti-ken und ihre Subjekteffekte ebenso heraus wie sie die Frage beantwortet, warum und auf welche Weise diese Formen der Mise-en-scène historisch manifest geworden sind. Im Versuch einer Synthese von Medientheorie und ästhetischer Theorie zu medienästhetischer Theorie werden differente Möglichkeiten aufgezeigt, dem multidimensionalen Konzept der Mise-en-scène gerecht zu werden und ihrem diskursiv-poetologischen Reichtum zwischen technologischem Apriori und ästhetischen Potentialen zu entsprechen.