Measurement of the pep and CNO Solar Neutrino Interaction Rates in Borexino

آزمایش‌های نوترینویی خورشیدی ابزار حساسی برای آزمایش مدل‌های فیزیک ذرات بنیادی و اخترفیزیکی هستند. نوترینوهایی که از خورشید می آیند دریچه ای به عملکرد درونی ستاره ما می دهند. هم اولین شواهد و هم اولین اکتشافات نوسانات نوترینو از آزمایشاتی به دست آمده است که نوترینوها را از خورشید شناسایی کردند. آزمایش Borexino در آزمایشگاه Nazionali del Gran Sasso برای انجام طیف‌سنجی نوترینوهای خورشیدی زیر 2 مگا ولت طراحی شده است. ویژگی کلیدی که به Borexino اجازه می دهد تا این برنامه فیزیک را دنبال کند سطح پس زمینه بسیار پایین آن است. این پایان نامه به اولین اندازه گیری مستقیم نرخ برهمکنش نوترینوهای خورشیدی پپ و CNO در آزمایش بورکسینو اختصاص دارد. تشخیص سیگنال‌های نادر از نوترینوهای خورشیدی pep و CNO در بورکسینو به تکنیک‌های آنالیز جدید نیاز دارد، زیرا نرخ تعامل سیگنال در هدف فعال تنها چند شمارش در روز است، در حالی که پس‌زمینه غالب در منطقه انرژی مربوطه، انتشار دهنده بتا + کیهان‌زایی است. کربن 11 که در بورکسینو توسط فعل و انفعالات میون کیهانی تولید می شود، حدود 10 برابر بیشتر است.

Solar neutrino experiments have proved to be sensitive tools to test both astrophysical and elementary particle physics models. Neutrinos coming from the Sun offer a window into the inner workings of our star. Both the first evidence and the first discoveries of neutrino oscillations have come from experiments which detected neutrinos from the Sun. The Borexino experiment at Laboratory Nazionali del Gran Sasso is designed to perform solar neutrino spectroscopy below 2 MeV. The key feature that allows Borexino to pursue this physics program is its ultra low background level. This thesis is devoted to the first direct measurement of the pep and CNO solar neutrino interaction rates in the Borexino experiment. The detection of the rare signals from pep and CNO solar neutrinos in Borexino requires novel analysis techniques, as the signal interaction rate in the active target is only a few counts per day, while the dominant background in the relevant energy region, the cosmogenic beta+ emitter carbon-11, produced in Borexino by cosmic muon interactions, is about 10 times higher.