دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lewis Carroll
سری:
ناشر:
سال نشر: 1983
تعداد صفحات:
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 327 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Matemática demente به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ریاضی دیوانه کننده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
لئوپولدو پانرو از میان 1158 صفحه آثار کامل لوئیس کارول، نام مستعاری که کشیش چارلز لوتویج داجسون برای اولین بار در سال 1865 هنگام انتشار کتاب ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب استفاده کرد، برخی از داستان های "طنز" او را انتخاب و ترجمه کرد. همانطور که خود کارول به عنوان مقدمه ای بر یک مکان پیچیده (که در این جلد گنجانده شده است) می نویسد، آنها داستان هایی هستند که "یک یا چند سوال ریاضی - حسب مورد از حساب، جبر یا هندسه - برای سرگرمی و ساختن احتمالی" مطرح می کنند. از خوانندگان...» این است که شوخ طبعی لوئیس کارول از منطق ریاضی تسلیم ناپذیر سرچشمه می گیرد و نه از طنز طنز. به عنوان مثال، در دو ساعت، کارول داستان را با این پرسش از خواننده آغاز میکند که او کدام را ترجیح میدهد: ساعتی که سالی یکبار به ساعت دقیق بزند یا ساعتی که دو بار در روز به ساعت دقیق بزند. خواننده که مرد معقولی است پاسخ می دهد که دومی را ترجیح می دهد. اما کارول همچنان میپرسد کدام ساعت را انتخاب میکند: ساعتی که اصلاً کار نمیکند یا ساعتی که یک دقیقه در روز از دست میدهد. خواننده همچنان پاسخ می دهد که دومی را انتخاب می کند. خوب، خواننده عزیز، کارول به ما نشان میدهد که نه تنها دچار تناقضی شدهایم، بلکه آنچه را که با عقل خوب میفهمیم، فقط ما را به استدلال احمقانه و فاقد منطق میکشاند. بنابراین، منطق لوئیس کارول، که در ابتدا برای طرح پرسشهای به ظاهر پوچ به نظر ما دیوانهکننده میآید، در نهایت تنها منطقی است که به استدلال معقول و عاقلانه منجر میشود. همچنین به همین دلیل است که خندهای که طنز او در ما برمیانگیزد، در برابر شکست چیزی که باعث افتخار ما شده و پس از خواندن این داستانها، ناگزیر از دست میدهیم، به یک اخم میشود: عقل سلیم...
De las 1.158 páginas de las obras completas de Lewis Carroll, seudónimo que el Rev. Charles Lutwidge Dodgson utilizó por primera vez en 1865 al publicar Las aventuras de Alicia en el País de las Maravillas, Leopoldo Panero seleccionó y tradujo algunos de sus cuentos “humorísticos”. Son, como escribe el propio Carroll a modo de introducción a Un lugar complicado (incluido en este volumen), cuentos que plantean “una o más cuestiones matemáticas — de aritmética, álgebra o geometría, según el caso― para el entretenimiento, y posible edificación, de los lectores...” Es que el humor de Lewis Carroll proviene de la implacable lógica matemática y no de la jocosa ironía. Por ejemplo, en Los dos relojes, Carroll inicia el cuento preguntando al lector qué preferiría: un reloj que marcase la hora exacta una vez al año u otro que lo hiciera dos veces al día. El lector que es un hombre sensato, responde que preferiría el segundo. Pero Carroll sigue preguntando qué reloj elegiría: uno que no funciona en absoluto u otro que se atrasara de un minuto al día. El lector sigue contestando que elegiría el segundo. Pues bien, querido lector, Carroll nos demuestra que no sólo hemos incurrido en una contradicción sino que lo que nosotros entendemos por sensatez, por “razón”, no nos conduce más que a razonamientos insensatos, faltos de lógica. Así pues, la lógica de Lewis Carroll, que en un principio nos parece demente por plantear cuestiones aparentemente absurdas, es a fin de cuentas la única que conduce a razonamientos sensatos y cuerdos. De ahí también que la risa que suscita en nosotros su humor quede reducida a una mueca ante la derrota de lo que tanto nos enorgullecía y que, tras la lectura de estos cuentos, perderemos inevitablemente: el sentido común...