Masterpieces from the Shin'enkan Collection: Japanese Painting of the Edo Period

دسته بندی: هنر
ویرایش:  
نویسندگان: Price Joe D. (Ed.)  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 150 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 23 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 43,000

موزه هنر شهرستان لس آنجلس، 1986. - 139 ص. — ISBN-10: 0875871283 / ISBN-13: 978-0875871288. مجموعه Shin’enkan به دلیل عمق علمی و زیبایی پر جنب و جوشش قابل توجه است. این مجموعه بر نقاشی های دوره ادو (1615-1868) تمرکز دارد، زمانی که تنوع هنری غنی در ژاپن وجود دارد. دوره ادو نام خود را از شهر ادو گرفته است. توکیوی مدرن)، که از آن سوگونات توکوگاوا برای نزدیک به 250 سال بر ژاپن حکومت کردند. توکوگاوا ایواسو پس از اینکه در سال 1603 به عنوان اولین شوگون توکوگاوا معرفی شد، پایتخت را از کیوتو به ادو منتقل کرد. در طول دوره ادو، پایتخت به عنوان یک مرکز تجاری و فرهنگی مهم با جمعیتی حدود یک میلیون نفر رشد کرد. این دوره به دلیل حکومت پایدار آن و ظهور طبقه متوسط ​​ثروتمندی که به دربار امپراتوری، شوگونات و اربابان فئودال به عنوان حامیان هنر پیوستند، مورد توجه قرار گرفته است. این دوره ای بود که در آن طیف وسیعی از سبک ها در کنار هم وجود داشت. در آغاز این دوره، مکتب غالب نقاشی مکتب کانو بود که بر اساس تکنیک های نقاشی چینی ترکیب شده بود. با گرایش های تزئینی ژاپنی اما با پیشرفت دوره، سبک های بومی شروع به ظهور کردند. بسیاری از هنرمندان با حمایت از سیاست‌های انزواطلبانه حکومت شوگون به دنبال الهام گرفتن از سبک‌های اولیه نقاشی ژاپنی بودند. در نتیجه، نقاشی ژانر، Rimpa Schtxd، و نقاشی ukiyo-e به عنوان بیان بومی یک سرزندگی و نفوذ جدید شکوفا شد. قرن هجدهم شاهد ظهور مکتب جدید نقاشی، مکتب مارویاما-شیجو، و نقاشان فردگرا بود که از سبک‌های بومی، هنر چینی و حتی نقاشی غربی انگیزه‌هایی دریافت کردند.

Los Angeles County Museum of Art, 1986. — 139 p. — ISBN-10: 0875871283 / ISBN-13: 978-0875871288. The Shin’enkan Collection is remarkable tor its scholarly depth and for its vibrant beauty. The collection focuses on paintings of the Edo period (1615- 1868), a time ot rich artistic diversity in Japan. The Edo period takes its name from the city of Edo (modern Tokyo), from which the Tokugawa shogunate ruled Japan for nearly 250 years. Tokugawa Ievasu moved the capital from Kyoto to Edo after he was proclaimed the first of the Tokugawa shoguns in 1603. During the Edo period the capital grew as an important commercial and cultural center with a population ot approximately one million residents. The period is noted tor its stable rule and for the emergence of a wealthy middle class, which joined the imperial court, the shogunate, and the feudal lords as patrons of the arts. It was a period in which a wide range of styles coexisted. At the beginning ot this period, the dominant school ot painting was the Kano School, based on Chinese painting techniques combined with Japanese decorative tendencies. But as the period progressed native styles began to emerge. Fostered by the shogunate’s isolationist policies, many artists sought inspiration in earlier Japanese painting styles. As a result, genre painting, the Rimpa Schtxd, and ukiyo-e painting flourished as native expressions of a new vitality and atfluence. The eighteenth century saw the emergence of a new school of painting, the Maruyama-Shijo School, and of individualistic painters who received stimuli trom indigenous styles, Chinese art, and even Western painting.