Mastering Emotions: Feelings, Power, and Slavery in the United States

احساسات در راه‌هایی که برده‌داران برده‌داری را تداوم می‌بخشند، و همچنین در راه‌هایی که مردم برده‌شده زنده می‌مانند و اسارت را به چالش می‌کشند و آزادی را تجربه می‌کنند، نقش اساسی داشتند. تسلط بر احساسات تعاملات بین برده‌داران و افراد برده، و بین سفیدپوستان و سیاه پوستان آزاد را بررسی می‌کند تا نحوه عملکرد احساساتی مانند عشق، وحشت، شادی و اعتماد را آشکار کند. سرمایه اجتماعی و اقتصادی برای برده داران و افراد برده به طور یکسان.

تعاملات روزانه ای که بین برده داران و افراد برده حول احساسات رخ می دهد، در پیوند با بحث های بزرگتر در مورد نژاد و آزادی، ستون فقرات چیزی را تشکیل می دهد که ارین آستین دوایر می نامد. سیاست عاطفی برده داری نژاد و موقعیت تعیین می کرد که کدام احساسات مجاز یا قابل مجازات است، کدام یک باید مهار شود و توسط چه کسی. در نتیجه، تسلط بر احساسات، توانایی فرد در کنترل احساسات خود و دیگران، برای برده‌داران و برده‌داران بسیار مهم بود. بنابراین، سیاست عاطفی برده داری توسط افراد برده و برده داران با هم از طریق بوته ی برده داری شکل گرفت. اگرچه پایان جنگ داخلی بحث در مورد چگونگی حفظ بردگی از نظر عاطفی را مورد بحث قرار داد، اما کشمکش طولانی مدت در مورد اینکه آیا سختگیری های عاطفی حاکم بر جنوب بر اساس نژاد یا وضعیت آزاد است، عواقب جدی داشت، به ویژه برای سیاه پوستان آزاد. ظهور تلاش‌های قانونی و فراقانونی پس از جنگ برای کنترل مؤثر سیاه‌پوستان آزاد، تعهد سفیدپوستان نخبه جنوبی را به حفظ پویایی قدرت سیاست عاطفی برده‌داری، به هر وسیله‌ای که لازم بود، نشان داد. تسلط بر احساسات با بیان جزئیات چگونگی بازتاب میراث بلندمدت آن سیاست‌های احساسی از طریق بازسازی و دوران جیم کرو به پایان می‌رسد.

Emotions were central to the ways that slaveholders perpetuated slavery, as well as to the ways that enslaved people survived and challenged bondage and experienced freedom. Mastering Emotions examines the interactions between slaveholders and enslaved people, and between White people and free Black people, to expose how emotions such as love, terror, happiness, and trust functioned as social and economic capital for slaveholders and enslaved people alike.

The daily interactions that occurred between slaveholders and enslaved people around emotions, in conjunction with larger debates about race and freedom, form the backbone of what Erin Austin Dwyer calls the emotional politics of slavery. Race and status determined which emotions were permissible or punishable, which should be restrained, and by whom. As a result, mastering emotions, one's ability to control one's own feelings and those of others, was paramount for slaveholders and enslaved. The emotional politics of slavery were thus fashioned by enslaved people and slaveholders together through the crucible of slavery.

Emancipation was a seismic shift in the affective landscape of the antebellum South. Though the end of the Civil War rendered moot the debate over how to emotionally maintain slavery, the lingering conflict over whether the emotional strictures governing the South would be based on race or free status had serious repercussions, particularly for free Black people. The postwar rise of legal and extralegal attempts to affectively control free Black people underscored the commitment of elite White Southerners to preserving the power dynamics of the emotional politics of slavery, by any means necessary. Mastering Emotions concludes by detailing how the long-term legacy of those emotional politics reverberated through Reconstruction and the Jim Crow eras.