Marx and Alienation in Contemporary Society

با توجه به رویدادهای اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990، می توان ساده لوحانه تصور کرد که سرمایه داری کاملاً بر کمونیسم پیروز شده است، و از این رو که اولی عملاً و از نظر فلسفی با تسلط تاریخی خود توجیه می شود. حتی به اصطلاح «مارکسیست‌های تحلیلی» استدلال می‌کنند که مارکس در آثار بعدی‌اش دیدگاه اولیه «انسان‌گرایانه» و همراه با آن مفهوم «بیگانگی» را کنار می‌گذارد.

پس فرانسیس هم همین‌طور است. درست است که فوکویاما ادعا می کند که ما اکنون نیم نگاهی به "پایان تاریخ" داریم، با توجه به اینکه سرمایه داری به ظاهر بر جایگزین های خود پیروز شده است؟ برخی از نویسندگان، مانند دیوید شویکارت، با قاطعیت پاسخ می دهند، نه. او قاطعانه معتقد است که "گذر از سرمایه داری بهترین امید برای نوع ماست" و اگرچه تمام تلاش خود را می کند تا جایگزینی برای سرمایه داری معاصر ارائه دهد، مدل او مملو از مشکلات است و هنوز به سوال کاربرد پاسخ نمی دهد. نظریه بیگانگی مارکس با جامعه معاصر.

این کتاب استدلال می‌کند که برعکس، مارکس مفهوم بیگانگی را رها نمی‌کند و (برخلاف مارکسیست‌های تحلیلی و طرفدار سرمایه‌داری) که کاربرد آن همچنان به اقتصاد و جهان امروز مرتبط است. این گزارش حداقل چهار جلوه اساسی از ماهیت فرساینده سرمایه‌داری به سبک آمریکایی را تحلیل می‌کند: مصرف‌گرایی بیش از حد، اثرات منفی جهانی‌سازی، نابرابری‌های ظالمانه اقتصادی بین افراد، و «شور و نشاط غیرمنطقی» عمیق که تعامل ما را در جهان مادی تشدید می‌کند. سرعت زندگی کاری ما با رابطه ما با محیط زیست). پجت استدلال می کند که اشکال جدید این چهار جنبه سنتی از خودبیگانگی که توسط مارکس ترسیم شده است هنوز در جهان ما وجود دارد و از این رو تحلیل های مارکس از جنبه های منفی سرمایه داری امروزه نیز به طور گسترده مرتبط است.

In light of the events of the late 1980's and early 1990's, one might naively suppose that capitalism has emerged entirely victorious over communism, and hence that the former is practically and philosophically justified by its historical dominance. Even so-called "analytical Marxists" argue that in his later works Marx abandons his earlier "humanistic" perspective and with it his conception of "alienation."

So then, is Francis Fukuyama correct to assert that we now have a glimpse of "the end of history," given that capitalism has seemingly triumphed over its alternatives? Some authors, such as David Schweickart, answer with a resounding, no. He is adamant that, "getting beyond capitalism is the best hope for our species," and although he does his best to offer an alternative to contemporary capitalism, his model is fraught with difficulties and still does not answer the question of the application of Marx's theory of alienation to contemporary society.

This book argues that, to the contrary, Marx does not abandon the concept of alienation, and (contrary to the analytical Marxists and pro-capitalists) that its application is still relevant to today's economy and world. This account analyses at least four fundamental manifestations of the corrosive nature of American-style capitalism: excessive consumerism, negative effects of globalization, cruel economic inequalities between persons, and a deep "irrational exuberance" intensifying our interaction in the material world (from the pace of our work-lives to our relation to the environment). Padgett argues that new forms of these four traditional aspects of alienation outlined by Marx are still present in our world, and hence that Marx's analyses of negative aspects of capitalism are still widely relevant today.