Martin Wagner und Berlin: Architektur und Stadtebau in der Weimarer Republik

این اثر به بررسی فعالیت‌های مارتین واگنر (1885-1957) می‌پردازد که بین سال‌های 1918 و 1933 به عنوان معمار، مهندس، سازمان‌دهنده شرکت‌های ساختمانی اتحادیه‌های کارگری و در نیمه دوم دهه 1920 به عنوان افسر ساختمان شهر کار می‌کرد. در دفتر برنامه ریزی شهری برلین. این مطالعه به دوره بین دو جنگ جهانی محدود می شود و فعالیت های واگنر را هم در دوران ویلهلمین و هم در تبعید ترکیه و آمریکا نادیده می گیرد. زیرا تنها در دوره وایمار اصالت مواضع نظری او پیامدهای عملی نیز داشت. کار واگنر در دولت برلین نمونه ای از نقش جدید یک نوع کارمند دولتی است که مشخصه کاملاً تغییر سیاست های اقتصادی شهرداری ها در جمهوری وایمار است. با این وجود، باید به تداومی که کار نظری واگنر از دوره ویلهلمین تا دوره وایمار را مشخص می کند، اشاره کرد. تداومی به ویژه با توجه به برداشت خاص او از کارکردهای جدید مدیریت شهری. واگنر در سال 1885 در کونیگزبرگ به دنیا آمد، او معماری را در درسدن - جایی که بعداً امتحانات خود را در آنجا خواهد داد - و در برلین تحصیل کرد. در اینجا او در سخنرانی‌های گئورگ زیمل شرکت می‌کند، که سخنان او در مورد شهر بزرگ، همانطور که می‌نویسد، به‌ویژه او را تحت تأثیر قرار داد. او در مدیریت دولتی استخدام شده است. حتی در این زمان، قبل از جنگ جهانی اول، او وظیفه اصلی خود را غلبه بر لیبرالیسم می دانست: کنترل مرکزی توسعه رسمی شهر - کاملاً بر اساس سنت مطلق گرایی پروس.

Diese Arbeit untersucht die Aktivitäten Martin Wagners (1885-1957), der zwischen 1918 und 1933 als Architekt, Ingenieur, Organisator gewerkschaftlicher Bauunterneh­ mungen und, in der zweiten Hälfte der zwanziger Jahre, als Stadtbaurat im Berliner Amt für Stadtplanung tätig gewesen ist. Die Untersuchung beschränkt sich auf die Zeit zwischen den beiden Weltkriegen und übergeht Wagners Tätigkeiten sowohl in der wilhelminischenÄraals auch im türki­ schen und amerikanischen Exil; denn nur in der Weimarer Zeit hat die Originalität seiner theoretischen Positionen auch praktische Konsequenzen. Wagners Arbeit in der Berliner Verwaltung steht exemplarisch für die neue Rolle eines Beamtentypus, wie er für die veränderte Wirtschaftspolitik der Kommunen in der Weimarer Repu­ blik geradezu charakteristisch ist. Gleichwohl muß auf die Kontinuität hingewiesen werden, die die theoretischen Ar­ beiten Wagners von der wilhelminischen bis zur Weimarer Zeit auszeichnet; eine Kontinuität vor allem hinsichtlich seiner spezifischen Auffassung von den neuen Funktionen der Stadtverwaltung. Wagner wird 1885 in Königsberg geboren, er studiert Architektur in Dresden - wo er später sein Examen ablegen wird - und in Berlin. Hier besucht er die Vorlesungen Georg Simmels, dessen Ausführungen zur Großstadt, wie er schreibt, ihn besonders 1 betroffen gemacht haben. Er wird in der öffentlichen Verwaltung eingestellt; bereits zu dieser Zeit, vor dem Ersten Weltkrieg, betrachtet er als seine vornehmliehe Aufga­ be die Überwindung des Liberalismus: es gehe darum, die formale Entwicklung der Stadt - ganz in der Tradition des preußischen Absolutismus - zentral zu steuern.