Marian Engel’s Notebooks: “Ah, mon cahier, écoute...”

ماریان انگل به عنوان نویسنده در آن دوره در کانادا ظهور کرد، زمانی که ناسیونالیسم افزایش یافت و "فمینیسم جدید" طلوع کرد. اگرچه او به عنوان یک زن برجسته در عرصه ادب شناخته می شود، اما به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. در نتیجه ما نسبتاً کمی در مورد او و هنر او می دانیم. مطالب جمع آوری شده در دفترچه های ماریان انگل: "Ah, mon cahier, écoute..." گام بزرگی در رفع این غفلت است.

گزیده‌هایی که کریستل وردوین با دقت از چهل و نه دفترچه ماریان انگل انتخاب کرده است - دفترچه‌هایی که انگل در اواخر دهه 1940 شروع کرد و تا زمان مرگش در سال 1985 حفظ کرد - پیشرفت خلاقانه انگل را دنبال می‌کند و تعهد او را به این حرفه نشان می‌دهد. نوشتن و ثبت رشد او به عنوان یک نویسنده بزرگ کانادایی. این دفترها همچنین جهش‌های شگفت‌انگیز منطق انگل، شیفتگی او به چیزهای عجیب و غریب، التقاطی خواندن و عمق و تنوع تفکر او را به تصویر می‌کشند. در نهایت، آنها اسناد متحرکی از زنی که با سرطان و مرگ زودهنگام مواجه است را ارائه می کنند.

مباحث مقدماتی روشنگر کریستل وردین در مورد هر یک از دفترچه‌ها به‌طور محجوب ما را در خواندن این نوشته‌های گاه دشوار راهنمایی می‌کند. دفترچه های ماریان انگل: "Ah, mon cahier, écoute..." خوانندگان را با حس روشنی از فرهنگ کانادایی در دهه های 1960 و 1970 مواجه می کند. این کتاب بینشی از زندگی ادبی یکی از نویسندگان برجسته زن کانادا، از جمله ارتباطات او با دیگر نویسندگان کانادایی را ارائه می‌کند و برای محققانی که در زمینه ادبیات کار می‌کنند، مورد توجه ویژه‌ای قرار خواهد گرفت.

Marian Engel emerged as a writer during that period in Canada when nationalism increased and “new feminism” dawned. Although she is recognized as a distinguished woman of letters, she has not been widely studied; consequently we know relatively little about her and her craft. The material collected in Marian Engel’s Notebooks: “Ah, mon cahier, écoute...” is a major step in redressing that neglect.

Extracts carefully chosen by Christl Verduyn from Marian Engel’s forty-nine notebooks — notebooks Engel began in the late 1940s and which she maintained until her death in 1985 — track Engel’s creative development, illustrate her commitment to the craft of writing and document her growth as a major Canadian writer. The notebooks also portray Engel’s surprising leaps of logic, her fascination with the bizarre, the eclecticism of her reading and the depth and variety of her thinking. Finally, they present moving documentation of a woman facing cancer and early death.

Christl Verduyn’s illuminating introductory discussions to each of the notebooks unobtrusively guide us in the reading of these sometimes difficult writings. Marian Engel’s Notebooks: “Ah, mon cahier, écoute...” leaves readers with a vivid sense of Canadian culture during the 1960s and 1970s. It provides insight into the literary life of one of Canada’s significant woman writers, including her connections with other Canadian writers, and will be of special interest to scholars working in the field of literature.