Manual of Internal Fixation in the Horse

با خرسندی ما این نکات مقدماتی را برای کتابچه راهنمای تثبیت داخلی در اسب ارائه می دهیم، کتابی که کاربرد بیشتر تکنیک های AO یا ASIF را توصیف می کند. حروف A-O مخفف Arbeitsgemeinschaft fUr Osteosynthesefragen است و به انجمن مطالعه تثبیت داخلی ترجمه شده است. این سازمان واقعاً یک "گروه مطالعاتی" است که در سوئیس ایجاد شد و برای اولین بار در سال 1958 تشکیل شد. هدف اصلی ایجاد یک وظیفه درمان شکستگی با زور متعهد به بهبود استئوسنتز بود. انگیزه این گروه ناشی از تلاش‌های ناموفق یا ناموفق غالب در درمان شکستگی بود. بر اساس آمار به دست آمده از برنامه بیمه سلامت ملی سوئیس در آن زمان، درمان به اصطلاح محافظه کارانه شکستگی منجر به نرخ بالایی از عوارض مداوم شده است. مشکلات پیش آمده عبارتند از: آسیب های جبران ناپذیر ناشی از بی حرکتی طولانی مدت. اتحاد تاخیری یا آرتروز کاذب؛ ناهماهنگی؛ و کاهش ناکافی شکستگی های داخل مفصلی همراه با استئوآرتریت حاصل. به نظر می رسید استئوسنتز دقیق و پایدار تنها راه عملی برای رفع آن کاستی های مختلف باشد. با این حال، بسیاری از پایان نامه های استئوسین که در آن زمان انجام شد، منجر به مشکلات جدیدی شد، زیرا اکثر آنها پایدار نبودند و در برخی موارد، واقعاً برای جلوگیری از بهبودی کار می کردند.

It is with pleasure that we offer these introductory remarks for the Manual of Internal Fixation in the Horse, a book describing a further application of AO or ASIF techniques. The letters A-O stand for the Arbeitsgemeinschaft fUr Osteosynthesefragen and have been trans­ lated into the Association for the Study of Internal Fixation. The organization is truly a "study group", created in Switzerland, that met for the first time in 1958. The major goal was to establish a task of fracture treatment by force committed to the improvement osteosynthesis. The group's motivation arose out of the then prevailing unsound or inconsistently successful attempts at fracture treatment. According to statistics obtained from the Swiss National Health Insurance Program at the time, the so-called conservative treatment of fractures had resulted in a high rate of persistent morbidity. The problems encoun­ tered included: irreparable damage due to long-term immobilization; delayed union or pseudoarthrosis; malalignment; and, inadequate reduction of intraarticular fractures with resultant osteoarthritis. Accurate, stable osteosynthesis seemed the only practical way to address those various shortcomings. However, many of the osteosyn­ theses performed at that time had led to new problems, since most were not stable and, in some cases, actually worked to prevent healing.