Manual of Contemporary Otological Practice

تمرین گوش‌شناسی امروزه به یک پایگاه دانش معاصر، همراه با مجموعه‌های مهارتی همزمان، و با آشنایی با پیشرفت‌های تکنولوژیک نیاز دارد. این راهنما برای رسیدگی به این سه حوزه طراحی شده است و آن را به مرجعی آماده برای راهنمایی متخصصان در مورد استانداردهای مراقبت در عمل تبدیل می کند. فصل‌ها مفاهیم فعلی را با پیش‌زمینه‌ای از شیوه‌های گذشته، لمس اصول آناتومی و فیزیولوژی قبل از پرداختن به شرایط بالینی و مدیریت آن‌ها، پوشش سناریوهای بالینی خاص برای توسعه رویکرد بیمار محور در خوانندگان با استفاده از دستورالعمل‌های مبتنی بر شواهد، بررسی می‌کنند. .

ویژگی های کلیدی

• بر سناریوهای بالینی، تصمیم گیری و مفاهیم فعلی تمرکز می کند و سناریوهای مبتنی بر بیمار را ارائه می دهد که به همه جراحانی که گوش شناسی را انجام می دهند مرتبط است. .
• به عنوان راهنمای استانداردهای مراقبت برای گوش‌شناسان، نوروتولوژیست‌ها، متخصصان گوش و حلق و بینی، جراحان جوان و رزیدنت‌های سالمند خدمت می‌کند.
• بحث‌های مختلف در این زمینه را مورد بحث قرار می‌دهد و یک اجماع/راهنمای کلی ارائه می‌کند که احتمالاً برای اکثر پزشکان قابل قبول است

Practice of otology today, requires a contemporary knowledge base, coupled with concurrent skill sets, and tempered with familiarity of the technological advances. This manual has been designed to address these three domains, making it a ready reference to guide specialists on the standards of care in practice. The chapters explore the current concepts, with a background of past practices, touching upon the basics of anatomy and physiology before dealing with clinical conditions and their management, covering specific clinical scenarios to develop a patient-oriented approach in the readers using evidence-based guidelines.

Key Features

• Focuses on clinical scenarios, decision making and current concepts, providing patient-based scenarios which are relevant to all surgeons practicing otology.
• Serves as a companion guide to standards of care for Otologists, neurotologists, otorhinolaryngologists, young surgeons and senior residents.
• Discusses various controversies in this field and provides a general consensus/guideline which is likely to be acceptable to most practitioners