Management and Practice in Emergency Nursing

خوشحالم که از من خواسته می شود پیشگفتار مدیریت و تمرین در پرستاری اورژانس را بنویسم. بیش از هر تخصص پرستاری دیگری، کار حوادث و اورژانس منعکس کننده تغییر در جامعه است، زیرا این تلفات ناشی از تحولات اجتماعی، عدم تعادل و نابرابری است که هر روز با آن روبرو می شوید. متاسفانه در اینجا کارکنان A و E به طور منظم با کودک آزاری، خشونت خانوادگی، نتیجه فعالیت های تروریستی، خشونت اجتماعی، تصادفات رانندگی، از دست دادن شخصی عزیزان، ناامیدی ها و پرخاشگری های زندگی مواجه می شوند. با این حال، گاهی اوقات، برخی از قسمت‌های خوشایند و خنده‌دار اتفاق می‌افتند، اما به ندرت به یک هنجار تبدیل می‌شوند. تجربه خودم از پرستاری A و E بسیار محدود است. در واقع، این به روزهایی برمی گردد که بخش با ارتوپدی مرتبط شد و به آن "مصادف" می گفتند. با این حال، به نظر می رسد که در این عصر و عصر، چرخ در حال چرخش کامل است و در آخرین سازماندهی مجدد حرکت هایی برای پیوند دوباره این دو تخصص متمایز جدید انجام شده است. این پیشنهاد با اعتراض بسیاری از کارکنان A و E مواجه شد که به نظر می رسد خنثی شده است. استدلال ها عمدتاً از این واقعیت ناشی می شود که ارتوپدی و A و E دو تخصص بسیار دشوار مراقبت و مهارت هستند و به همین دلیل باید به عنوان مستقل در نظر گرفته شوند.

I am delighted to be asked to write the Foreword for Management and Practice in Emergency Nursing. More than any other nursing speciality Accident and Emergency work reflects change in society because it is the casualties of social upheaval, imbalance and inequality that you face every day. Here, unfortunately, A and E staff are confronted on a regular basis with child abuse, family violence, the result of terrorist activities, social violence, motor car accidents, personal loss of loved ones, the frustrations and aggression of life. Sometimes, though, some pleasant and funny episodes do occur but all too infrequently to become the norm. My own experience of A and E nursing is very limited; in fact, it goes back to the days of the Department being linked with Orthopaedics and being called 'Casualty' . It could, though, appear that in this day and age the wheel is tuming full circle and moves have been made in the last reorganization to link the two new distinct specialities again. This proposal was met with lots of protest from A and E staff which appears to have been defused. The arguments stemmed mainly from the fact that orthopaedics and A and E are two quite difficult specialities of care and skills and as such must be seen as autonomous.