Man sollte nicht den Finger, der auf den Mond weist, für den Mond selbst halten

یک تمثیل بودایی به ما می آموزد که نباید انگشتی را که به ماه اشاره می کند با خود ماه اشتباه گرفت. و با این حال، ما اغلب تصویری را که علم ترسیم می‌کند، تنها راه مشروع برای دیدن واقعیت می‌دانیم. دانستن به معنای علمی به معنای نمایان ساختن پدیده ها با روش خاصی است. با این حال، روش‌ها به طور مطلق ارائه نشده‌اند: روش‌های دیگر چیزهای دیگری را انتخاب می‌کنند و تصویر اصلی تغییر می‌کند. پس نباید فریب خورد: علم طبیعی واقعیت را آنطور که هست نشان نمی‌دهد، بلکه به شیوه‌ای نسبی، قلعه‌ای در هوا می‌سازد با هزاران جزئیات، جزئیاتی که همه در کنار هم قرار می‌گیرند. جلوی این ساختمان تحسین برانگیز به نظر نمی رسد که همه چیز کاملاً متفاوت به نظر برسد.

Eine buddhistische Parabel lehrt uns, daß man nicht den Finger, der auf den Mond weist, für den Mond selbst halten sollte. Und trotzdem halten wir oft das Bild, das die Naturwissenschaft zeichnet, für die einzig legitime Art, wie man die Wirklichkeit sehen kann. Im naturwissenschaftlichen Sinn zu wissen heißt, mit einer bestimmten Methode Phänomene sichtbar zu machen. Methoden sind aber nichts absolut Vorgegebenes: Andere Methoden greifen anderes auf und das ursprüngliche Bild wandelt sich. Man darf sich also nicht täuschen lassen: Die Naturwissenschaft zeigt nicht die Wirklichkeit "wie sie ist”. Auf methoden-relative Weise baut sie eher ein Luftschloß mit tausend Details, Details, die alle ineinander passen. Das Publikum steht sprachlos vor diesem bewundernswerten Bau. Unvorstellbar erscheint es, daß alles auch ganz anders aussehen könnte.