Magnetoelastic Interactions

تئوری مدرن فرآیندهای مغناطیسی فرومغناطیسی از ابتدا به اهمیت فعل و انفعالات مغناطیسی الاستیک پی برده است. با این حال، بسیاری از محاسبات مغناطیسی الاستیک، بر اساس نظریه توسعه یافته توسط R. BECKER و دیگران در اوایل دهه 1930 بوده است. آن نظریه دارای چندین نقص است. نحوه درمان آنها موضوع این تک نگاری است. من برای اولین بار از طریق مطالعه انتقادی نیروهای الکتریکی و مغناطیسی که به عنوان عضوی از کمیته حقوقی کولومب انجمن معلمان فیزیک آمریکا آن را قبول نکردم، از کاستی های نظریه سنتی آگاه شدم. نتیجه گیری من در سال 1951 در مجله آمریکایی 10Z/rnal of Physics منتشر شد. کاربرد آنها برای مسئله ای در انقباض مغناطیسی در سال 1953 در Reviews oflvlodern Physics منتشر شد. در سال 1956 با توسعه نظریه میکرومغناطیس \"میدان هسته ای\" نیاز به یک نظریه سیستماتیک و خودسازگار از برهمکنش های مغناطیسی الاستیک شدیدتر شد. تئوری سنتی پیش‌بینی می‌کرد که میدان هسته‌زایی باید به طور ناچیزی با یک جسم صلب متفاوت باشد. اما محاسبه مغناطیسی من در سال 1953 نشان داد که اصطلاحات حذف شده در آن نظریه ممکن است مهم باشند. در سال تحصیلی 1963/64، 1 سرانجام توانست - به لطف یک مرخصی تعطیلات - زمان لازم برای توسعه سیستماتیک یک نظریه پایه برهمکنش های مغناطیسی الاستیک در فرومغناطیس را پیدا کند.

The modern theory of ferromagnetic magnetization processes has from the beginning recognized the importance of magnetoelastic inter­ actions. Most of the magnetoelastic calculations, however, have been basecl on the theory developed by R. BECKER and others in the early 1930's. That theory has several defects; how to remedy them is the subject of this monograph. I first became aware of the shortcomings of the traditional theory thru a critical study of electric and magnetic forces, which I undcrtook as a member of the COULOMB'S Law Committee of the American Asso­ ciation of Physics Teachers. My conclusions were published in 1951 in the American 10Z/rnal of Physics; an application of them to a problem in magnetostriction was published in 1953 in Reviews oflvlodern Physics. With the development, in 1956, of the "nucleation field" theory of micromagnetics, the need for a systematic and self-consistent theory of magnetoelastic interactions became more pressing. The traditional theory predicted that the nucleation field should differ negligibly from that of a rigid body; but my 1953 magnetostriction calculation suggested that terms omitted in that theory might be important. In the academic year 1963/64, 1 was finally able - thanks to a sabbatical furlough - to find the time needed for systematic development of a basic theory of magnetoelastic interactions in a ferromagnet.