Macht der Unschuld: Das Kind als Chiffre

معصومیت دوران کودکی وسیله ای برای منافع اجتماعی است، ابزاری استراتژیک - بارها و بارها برای تقویت نظم اجتماعی و بی ارزش کردن و حذف اقلیت ها. دیدگاه کودک در جامعه صدق می کند. آنچه به عنوان جوهره کودک شناخته می شود و به طور عمومی مطرح می شود جزء - و نه به ندرت عنصر اصلی استدلالی - طرح های اجتماعی است و به آنها متعهد است. از کودک به عنوان رمزی برای بالاترین ارزش‌های اخلاقی استفاده می‌شود و به مقامی که کتاب‌ها در مقابل قاضی او باز می‌شود، تلطیف می‌شود. خواه موضوع تأیید اخلاق حاکم و سپس مبارزه با اقلیت‌های مذهبی یا اجتماعی باشد، خواه جامعه تغییر شکل دهد یا منافع گروهی اعمال شود - صحبت در مورد کودک به خواسته‌ها اهمیت می‌دهد. معصومیت کودکانه محصول اسطوره شناسی ناآگاهانه و فرافکنی های بزرگسالان نیست. این استراتژی در زمینه قدرت و درگیری است - این در تمام مقالات این جلد، از دیدگاه رشته های مختلف و اسناد مربوط به قرون مختلف نشان داده شده است: نوشته های فلسفی، سنت های آداب و رسوم کلیسا، گفتمان های سیاسی-اجتماعی و تصمیمات، داستان، تصمیمات بیمه عمر و ظروف.

Die kindliche Unschuld ist Vehikel gesellschaftlicher Interessen, strategisches Instrument - immer wieder auch zur Bekräftigung sozialer Ordnung und zur Abwertung und Ausgrenzung von Minderheiten. Der Blick auf das Kind gilt der Gesellschaft. Was als das Wesentliche des Kindes identifiziert und öffentlich geltend gemacht wird, ist Bestandteil - und nicht selten argumentatives Kernelement - gesellschaftlicher Entwürfe und es ist diesen verpflichtet. Das Kind wird als Chiffre für höchste moralische Werte eingesetzt und zur Instanz hochstilisiert, vor deren Richterstuhl die Bücher aufgetan werden. Ob es um die Bekräftigung herrschender Moral und dann auch den Kampf gegen religiöse oder soziale Minderheiten geht, ob die Gesellschaft umgeformt werden soll oder Gruppeninteressen durchgesetzt - die Rede vom Kind verleiht den Forderungen Gewicht. Kindliche Unschuld ist damit nicht Produkt unverdächtiger Mythologie und erwachsener Projektionen. Sie ist Strategie in Zusammenhängen von Macht und Konflikt - das wird in allen Beiträgen dieses Bandes gezeigt, aus der Sicht verschiedener Disziplinen und an Dokumenten aus verschiedenen Jahrhunderten: philosophischen Schriften, Überlieferungen von kirchlichen Bräuchen, sozialpolitischen Diskursen und Entscheidungen, Belletristik, Entscheidungen von Lebensversicherungen und Gerichten.