Machiavelli on Liberty and Conflict

بیش از پانصد سال پس از آنکه ماکیاولی شاهزاده را نوشت، رساله برجسته او در مورد کاربرد عملگرایانه قدرت همچنان نقطه محوری برای بحث در مورد اندیشه سیاسی است. در حالی که محققان به بررسی تفاسیر شاهزاده در زمینه‌های مختلف در طول تاریخ، از رنسانس گرفته تا اتحاد ریسورجیمنتو و ایتالیا ادامه می‌دهند، سایر خطوط پژوهشی پربار به بررسی این موضوع می‌پردازند که چگونه ایده‌های ماکیاولی درباره قدرت و رهبری می‌تواند درک ما را از شرایط سیاسی معاصر.
           
با ماکیاولی درباره آزادی و درگیری، دیوید جانستون، نادیا اوربیناتی و کامیلا ورگارا جدیدترین تحقیقات را در مورد شاهزاده گرد هم آورده اند. با مشارکت بسیاری از دانشمندان برجسته ماکیاولی، از جمله کوئنتین اسکینر، هاروی منسفیلد، اریکا بنر، جان مک کورمیک، و جیووانی جورجینی. این کتاب که در چهار بخش سازماندهی شده است، ابتدا بر جایگاه ماکیاولی در تاریخ اندیشه سیاسی متمرکز است: آیا او آخرین افراد باستانی است یا خالق یک مفهوم جدید و کاملاً مدرن از سیاست؟ و پاسخ به این سؤال چه چیزی را در مورد تأثیر این سنت‌های متفاوت بر پایه‌گذاری فلسفه سیاسی مدرن نشان می‌دهد؟ بخش دوم با درک فعلی از دیدگاه ماکیاولی در مورد فضایل در شاهزاده مقابله می کند. رابطه بین رهبران سیاسی، قدرت مردمی و آزادی یکی دیگر از مشکلات همیشگی مطالعات ماکیاولی است و بخش سوم ادعاهای متعددی را در مورد این رابطه مطرح می‌کند. در نهایت، بخش چهارم میراث ماکیاولی را در سنت جمهوری خواهی اندیشه سیاسی و ارتباط او با مسائل سیاسی پایدار بررسی می کند.
 

More than five hundred years after Machiavelli wrote The Prince, his landmark treatise on the pragmatic application of power remains a pivot point for debates on political thought. While scholars continue to investigate interpretations of The Prince in different contexts throughout history, from the Renaissance to the Risorgimento and Italian unification, other fruitful lines of research explore how Machiavelli’s ideas about power and leadership can further our understanding of contemporary political circumstances.
           
With Machiavelli on Liberty and Conflict, David Johnston, Nadia Urbinati, and Camila Vergara have brought together the most recent research on The Prince, with contributions from many of the leading scholars of Machiavelli, including Quentin Skinner, Harvey Mansfield, Erica Benner, John McCormick, and Giovanni Giorgini. Organized into four sections, the book focuses first on Machiavelli’s place in the history of political thought: Is he the last of the ancients or the creator of a new, distinctly modern conception of politics? And what might the answer to this question reveal about the impact of these disparate traditions on the founding of modern political philosophy? The second section contrasts current understandings of Machiavelli’s view of virtues in The Prince. The relationship between political leaders, popular power, and liberty is another perennial problem in studies of Machiavelli, and the third section develops several claims about that relationship. Finally, the fourth section explores the legacy of Machiavelli within the republican tradition of political thought and his relevance to enduring political issues.