Lyric Encounters: Essays on American Poetry From Lazarus and Frost to Ortiz Cofer and Alexie

بررسی جدیدی از شعر قرن بیستم ایالات متحده که تاکید ویژه‌ای بر شاعرانی دارد که غزل را در گفتگو با سایر اشکال بیان خلاق، از جمله هنر مدرن، رمان، جاز، خاطرات و نامه‌ها قرار داده‌اند.

موریس با خوانش‌های متضاد از شعر آمریکایی قرن بیستم به‌عنوان هرمتیک و خودشیفته، غزل را به‌عنوان صحنه‌ای از آموزش و در نتیجه به‌عنوان یک ژانر عمومی‌محور تفسیر می‌کند. شاعران آمریکایی، از رابرت فراست تا شرمن الکسی، زیبایی‌شناسی را در تبادل نظر به نمایش می‌گذارند که از خوانندگان می‌خواهد به دقت در مورد الزامات اخلاقی خواندن متون به عنوان بازتابی از چگونگی «خواندن» ما به‌طور استعاری از جهان پیرامون و افراد، مکان‌ها و چیزها فکر کنند. در آن نظرسنجی او بر اشعاری متمرکز است که صحنه‌های گفتگو، آموزش، و مناظره‌ای را شامل می‌شود که شامل یک گوینده غزل‌آمیز با اراده و خود دیگری است که در مقابل تصورات گوینده از جهان مقاومت می‌کند.

A new survey of twentieth-century U.S. poetry that places a special emphasis on poets who have put lyric poetry in dialogue with other forms of creative expression, including modern art, the novel, jazz, memoir, and letters.

Contesting readings of twentieth-century American poetry as hermetic and narcissistic, Morris interprets the lyric as a scene of instruction and thus as a public-oriented genre. American poets from Robert Frost to Sherman Alexie bring aesthetics to bear on an exchange that asks readers to think carefully about the ethical demands of reading texts as a reflection of how we metaphorically "read" the world around us and the persons, places, and things in it. His survey focuses on poems that foreground scenes of conversation, teaching, and debate involving a strong-willed lyric speaker and another self, bent on resisting how the speaker imagines the world.