Low-Calorie Foods and Food Ingredients

مقدارها می توانند اثرات مضری روی حیوانات داشته باشند. در تلاش برای تعیین کمیت این پتانسیل برای سمیت و ارائه حاشیه کافی برای ایمنی، JECFA یک سطح مصرف روزانه قابل قبول (ADI) برای افزودنی های غذایی معرفی کرده است. به عنوان مثال، مقادیر ADI داده شده برای ساخارین، آسپارتام، سیکلامات، آسه سولفام-K و سوکرالوز به ترتیب 2.5، 40، 11،9 و 1.3.5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن در روز است. فصل 2 در مورد جنبه های نظارتی مواد غذایی کم کالری این نکات را توضیح می دهد. افزودنی هایی که قرار است در مقادیر زیاد مصرف شوند، مانند یک محصول جایگزین چربی مانند "Olestra" یا یک ماده حجیم کننده جدید مانند "پلی دکستروز"، تا آنجا که به ارزیابی سمیت آنها مربوط می شود، مشکل پیچیده تری ایجاد می کنند. آزمایش ایمنی معمولی یک افزودنی، مانند یک شیرین کننده با شدت بالا، مستلزم آن است که حیوانات آزمایش با دوز کافی بالا تغذیه شوند تا اثری ایجاد کنند و سپس بر اساس آن مقدار ADI محاسبه شود. در مواردی مانند «Olestra» و «polydex trose» که معمولاً در رژیم غذایی وجود ندارند یا در ترکیبات غذایی متابولیزه نمی‌شوند، بدیهی است که چنین رویکردی در محاسبه مقدار ADI کاربرد ندارد، یا هیچ کاربردی ندارد. با توجه به این عوامل، مقامات نظارتی هنوز نتوانسته‌اند هیچ دستورالعملی برای آزمایش‌های سمیت برای افزودنی‌هایی که قرار است در مقادیر زیاد در مواد غذایی مصرف شوند ارائه کنند.

amounts can produce a deleterious effect on animals. In an attempt to quantify this potential for toxicity and to give sufficient margin for safety, JECFA has introduced an acceptable daily intake (ADI) level for food additives. For example, the ADI values granted for saccharin, aspartame, cyclamate, acesulfame-K and sucralose are 2. 5, 40, 11,9 and 1 3. 5 mg kg- body weight per day, respectively. Chapter 2 on regulatory aspects of low-calorie food elaborates these points. The additives that are to be consumed in large amounts, such as a fat replacement product like 'Olestra' or a new bulking material like 'polydextrose', present a more complex problem as far as the evaluation of their toxicity is concerned. Normal safety testing of an additive, such as a high-intensity sweetener, requires that the test animals are fed with a sufficiently high dosage in order to produce an effect and then on that basis an ADI value is calculated. In cases like 'Olestra' and 'polydex­ trose', which are not normally present in diet or metabolised to dietary constituents, such an approach will obviously not be applicable, or of any use, in calculating an ADI value. Due to these factors the regulatory authorities have not yet been able to produce any guidelines for toxicity trials for additives that are to be taken in food in large quantities.