دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Love in the driest season: a family memoir
دانلود کتاب عشق در خشک ترین فصل: خاطرات خانوادگی
مشخصات کتاب
Love in the driest season: a family memoir
ویرایش:
نویسندگان: Neely Tucker
سری:
ISBN (شابک) : 9781400080809, 1400080800
ناشر: Crown Publishers
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 462 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 41,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Love in the driest season: a family memoir به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب عشق در خشک ترین فصل: خاطرات خانوادگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب عشق در خشک ترین فصل: خاطرات خانوادگی
خبرنگار خارجی نیلی تاکر و همسرش ویتا در سال 1997 وارد زیمبابوه شدند. پس از مشاهده مستقیم عواقب ویرانگر ایدز بر مردم، به ویژه کودکان، این زوج به صورت داوطلبانه در پرورشگاهی که به شدت کمبود بودجه و پرسنل کم بود شروع به کار کردند. یک روز بعد از ظهر، یک نوزاد بدحال را از روستایی خارج از شهر به پرورشگاه آوردند. او را رها کرده بودند تا در روزی که به دنیا آمد در یک مزرعه بمیرد، رها شده در علف‌های بلند قهوه‌ای رنگی که ارتفاعات زیمبابوه را در فصل خشک می‌پوشاند. پس از بستری شدن در بیمارستان نزدیک به مرگ و تحت دستور شدید پزشک، کودک بیمار تحت مراقبت تاکر و ویتا قرار گرفت. در عرض چند هفته چیپو، دختر-کودکی که نامش به معنای هدیه است، همه چیز برای آنها معنی پیدا می کند. تاکر که هنوز یک خبرنگار فعال بود، قاره را درنوردید و داستان‌هایی درباره قیام‌های کنگو، جنگ داخلی در سیرالئون، و درگیری‌های پس از نسل‌کشی در رواندا ثبت کرد. او شاهد صحنه‌های دلخراش ویرانی و خشونت بود که او را بیشتر به ایفای نقش شخصی در کمک به هر جایی که می‌توانست واداشت. در خانه در هراره، ویتا در حال پرستاری از چیپو بود تا سلامتی خود را حفظ کند. به زودی او و تاکر تصمیم گرفتند زندگی خود را برای همیشه تغییر دهند - آنها چیپو را به فرزندی قبول کردند. این تصمیم یک هنجار اجتماعی ناگفته را به چالش کشید - اینکه خارجی ها هرگز نباید کودکان زیمبابوه ای را به فرزندی قبول کنند. تاکر که در دهه شصت و هفتاد در روستای می سی سی پی بزرگ شد، با آداب و رسوم مرتبط با نژاد و دیکته شده آشنا بود. همسرش، یک زن سیاه‌پوست باهوش که پدرش از جیم کرو ساوث برای یک زندگی جدید در شمال صنعتی فرار کرد، از تصمیم او برای خوشامدگویی به چیپو در خانواده دوست داشتنی‌شان منصرف نشد. رابرت موگابه، رئیس جمهور زیمبابوه، گویی وضعیت آنها به اندازه کافی ضعیف نبود، شور ملی را علیه خارجی ها، به ویژه روزنامه نگاران، در خارج و داخل کشور برانگیخت. در اوج خصومت او، همه روزنامه نگاران خارجی را شخصیت غیر ارادی می نامید. برای تاکر، تنها خبرنگار آمریکایی تمام وقت در زیمبابوه، این اعلامیه تهدیدی مستقیم برای جان او و امنیت همسرش بود و یک اولتیماتوم برای تصمیم آنها برای قبول فرزندی که قبلاً تنها دختر آنها شده بود. با پس‌زمینه‌ای از جنگ، تروریسم، بیماری و عدم اطمینان غیرقابل تحمل درباره آینده، داستان چیپو به عنوان گواهی الهام‌بخش از معجزاتی که عشق - و عزم جدی - گاهی اوقات می‌تواند به دست آورد ظاهر می‌شود. این خاطرات خانوادگی گیرا، دلخراش و پیروزمندانه در تمام اعصار طنین انداز خواهد شد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Foreign correspondent Neely Tucker and his wife, Vita, arrived in Zimbabwe in 1997. After witnessing firsthand the devastating consequences of AIDS on the population, especially the children, the couple started volunteering at an orphanage that was desperately underfunded and short-staffed. One afternoon, a critically ill infant was brought to the orphanage from a village outside the city. She’d been left to die in a field on the day she was born, abandoned in the tall brown grass that covers the highlands of Zimbabwe in the dry season. After a near-death hospital stay, and under strict doctor’s orders, the ailing child was entrusted to the care of Tucker and Vita. Within weeks Chipo, the girl-child whose name means gift, would come to mean everything to them. Still an active correspondent, Tucker crisscrossed the continent, filing stories about the uprisings in the Congo, the civil war in Sierra Leone, and the postgenocidal conflict in Rwanda. He witnessed heartbreaking scenes of devastation and violence, steeling him further to take a personal role in helping anywhere he could. At home in Harare, Vita was nursing Chipo back to health. Soon she and Tucker decided to alter their lives forever—they would adopt Chipo. That decision challenged an unspoken social norm—that foreigners should never adopt Zimbabwean children. Raised in rural Mississippi in the sixties and seventies, Tucker was familiar with the mores associated with and dictated by race. His wife, a savvy black woman whose father escaped the Jim Crow South for a new life in the industrial North, would not be deterred in her resolve to welcome Chipo into their loving family. As if their situation wasn’t tenuous enough, Zimbabwe President Robert Mugabe was stirring up national fervor against foreigners, especially journalists, abroad and at home. At its peak, his antagonizing branded all foreign journalists personae non grata. For Tucker, the only full-time American correspondent in Zimbabwe, the declaration was a direct threat to his life and his wife’s safety, and an ultimatum to their decision to adopt the child who had already become their only daughter. Against a background of war, terrorism, disease, and unbearable uncertainty about the future, Chipo’s story emerges as an inspiring testament to the miracles that love—and dogged determination—can sometimes achieve. Gripping, heartbreaking, and triumphant, this family memoir will resonate throughout the ages.
