Los muchachos de zinc: Voces soviéticas de la guerra de Afganistán

ویرایش:  
نویسندگان: Svetlana Alexievich  
سری:  
ISBN (شابک) : 8499926304, 9788499926308 
ناشر: Penguin Random House Grupo Editorial España 
سال نشر: 2016 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Spanish 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 296 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 58,000



شاهکاری با دیدگاهی منحصر به فرد و دلخراش در مورد جنگ در افغانستان، از جایزه نوبل ادبیات 2015، سوتلانا الکسیویچ، "صدای بی صدا".

< p> بین سال‌های 1979 تا 1989، یک میلیون سرباز شوروی در جنگ ویرانگری در افغانستان شرکت کردند که منجر به بیش از 50000 تلفات شد و جوانان و انسانیت ده‌ها هزار سرباز دیگر را از بین برد. مردگان شوروی در تابوت های روی مهر و موم شده به خانه بازگشتند در حالی که دولت حتی وجود این درگیری را تایید نمی کرد.

پسران روی جنجال و خشم عظیمی را در هنگام انتشار برانگیخت. در ابتدا در اتحاد جماهیر شوروی منتشر شد: منتقدان نویسنده آن را به نوشتن "متن فانتزی پر از توهین" و عضویت در "یک گروه کر هیستریک از حملات شیطانی" متهم کردند. سوتلانا الکسیویچ در این کتاب شهادت صریح و تکان دهنده افسران و سربازان، پرستاران و فاحشه ها، مادران، پسران و دختران را در توصیف جنگ و اثرات ماندگار آن ارائه می دهد. نتیجه داستانی است که از نظر وحشیگری آزاردهنده است و شباهت آن به تجربه آمریکایی در ویتنام و بعداً در خود عراق و افغانستان آشکار می شود.

سوتلانا الکسیویچ حقیقت جنگ شوروی و افغانستان را افشا می کند: زیبایی کشور و بدرفتاری های وحشیانه ارتش، کشته ها و مثله ها، انبوه محصولات غربی، زندگی تحقیر شده و متلاشی شده جانبازان. پسرهای روی چشم اندازی منحصر به فرد، دلخراش و فراموش نشدنی از واقعیت جنگ ارائه می دهد.

«[...] برای نوشته های چند صدایی خود، که یادبودی برای شجاعت و رنج در زمان ما."، سخنان هیئت داوران آکادمی سوئد هنگام اعطای جایزه نوبل ادبیات 2015 به نویسنده.

بررسی ها:
« صدای الکسیویچ بسیار بیشتر از مجموع صداهایی است که جمع‌آوری می‌کند و جنگ را چنان فراگیر و شخصی و واقعی می‌سازد، همانطور که هیچ روایت تخیلی از هیچ جنگ دیگری به دست نیامده است.»< br>فیلیپ گورویچ، جدید یورکر

«در سی یا چهل سال گذشته، الکسیویچ خود را وقف به تصویر کشیدن فرد شوروی و پس از شوروی کرده است، اما کار او واقعاً تاریخچه رویدادها نیست. این داستانی از احساسات است، چیزی که به ما ارائه می دهد دنیایی احساسی است، داستانی از روح.»
سارا دانیوس، دبیر دائمی آکادمی سوئد

Una obra maestra con una perspectiva única y desgarradora sobre la guerra de Afganistán, de la Premio Nobel de Literatura 2015, Svetlana Alexiévich, «la voz de los sin voz».

Entre 1979 y 1989 un millón de tropas soviéticas combatieron en una guerra devastadora en Afganistán que provocó más de 50.000 bajas y acabó con la juventud y la humanidad de varias decenas de miles de soldados más. Los muertos soviéticos volvían a casa en ataúdes de zinc sellados mientras el estado no reconocía ni la mera existencia del conflicto.

Los muchachos de zinc generó una inmensa polémica y mucha indignación cuando fue publicada originalmente en la URSS: las críticas acusaron a su autora de haber escrito un «texto fantasioso lleno de injurias» y de ser parte de «un coro histérico de ataques malignos». En el libro, Svetlana Alexiévich presenta el testimonio cándido y emocionante de los oficiales y los soldados rasos, de las enfermeras y las prostitutas, las madres, los hijos y las hijas que describen la guerra y sus duraderos efectos. El resultado es una historia turbadora por su brutalidad y reveladora en su parecido a la experiencia estadounidense en Vietnam y más tarde en Irak y el mismo Afganistán.

Svetlana Alexievich expone la verdad de la guerra afgano-soviética: la belleza del país y los brutales abusos del ejército, las muertes y las mutilaciones, la profusión de productos occidentales, las vidas humilladas y destrozadas de los veteranos. Los muchachos de zinc ofrece una perspectiva única, desgarradora e inolvidable sobre la realidad de la guerra.

«[...] por su escritura polifónica, que es un monumento al valor y al sufrimiento en nuestro tiempo.», palabras del Jurado de la Academia Sueca al otorgar a la autora el Premio Nobel de Literatura 2015.

Reseñas:
«La voz de Alexiévich es mucho más que la suma de las voces que recoge, consiguiendo que la guerra sea tan omnipresente y tan personal, tan real, como cualquier relato de ficción no lo logró de cualquier otra guerra.»
Philip Gourevitch, The New Yorker

«Durante los últimos treinta o cuarenta años, Alexiévich se ha dedicado a retratar al individuo soviético y post soviético, pero su obra no es realmente una historia de los acontecimientos. Es una historia de las emociones, lo que nos ofrece es un mundo emocional, una historia del alma.»
Sara Danius, Permanent Secretary of the Swedish Academy