دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Los archivos del dolor: ensayos sobre la violencia y el recuerdo en la Sudáfrica contemporánea
دانلود کتاب فایل‌های درد: مقالاتی درباره خشونت و حافظه در آفریقای جنوبی معاصر
مشخصات کتاب
Los archivos del dolor: ensayos sobre la violencia y el recuerdo en la Sudáfrica contemporánea
ویرایش: unknown
نویسندگان: Alejandro Castillejo Cuéllar
سری:
ISBN (شابک) : 9586953785, 9789586953788
ناشر: Universidad de los Andes
سال نشر: 2000
تعداد صفحات: 430
زبان: Spanish
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 8 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 36,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Los archivos del dolor: ensayos sobre la violencia y el recuerdo en la Sudáfrica contemporánea به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فایل‌های درد: مقالاتی درباره خشونت و حافظه در آفریقای جنوبی معاصر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب فایل‌های درد: مقالاتی درباره خشونت و حافظه در آفریقای جنوبی معاصر
این متن حاصل تقریباً سه سال کار میدانی و تحقیقات آرشیوی در جمهوری آفریقای جنوبی و سایر مناطق شبه قاره آفریقا (2001-2004) است. در طی آن مدت بسیار خوش شانس بودم که از تبادل فکری خود با سازمان ها و افراد مختلف در کیپ تاون تشویق و انتقادات سازنده زیادی دریافت کردم. به ویژه، مایلم از همکارانم در مرکز اقدام مستقیم برای صلح و خاطره یاد کنم که کارشان نمونه ای از تعهد واقعی به ایده ها و خودانتقادی در میان بدبینی دانشگاهی و تطبیق نظری و وجودی بسیاری است. از اعضای آن به عنوان یک همکار پژوهشی، در این سال ها این فرصت را داشته ام تا به جنبه های سیاسی پژوهش اجتماعی و ماهیت کار مشترک بین «دانشگاهی ها» و به اصطلاح «فعالان» فکر کنم. شب‌های بی‌پایان ما – که گاهی روز مبارز را در میان راهروهای پرتلاطم «شهرهای سیاه» جشن می‌گیریم، بسیاری از آنها در میان تپه‌های شنی انسانی دانشگاه‌های آفریقای جنوبی، جایی که آینده را در میانه گذشته تصور می‌کردیم، به طور جدایی‌ناپذیری با وجود، مانند خلأهای این حروف. از طریق آنها با مادربزرگ های گوگولتو آشنا شدم، که برای آنها احترام عمیق و بی صدا احساس می کنم: آنها به من آموختند که حتی در لحظاتی که بدنام ترین ناامیدی حاکم است -و احتمالاً به این دلیل-، در دلخراش ترین موقعیت های زندگی، زندگی انسان، مواجهه است. ورطه چیزی که ناممکن به نظر می رسد، «در آن جهان [که در آن] دلتنگی ها با هضم ها اشتباه گرفته می شود»، تجلیات ظهور می کنند، پرتوهای کوچک نور در میان تاریکی صعب العبور: وتر دائمی باد که درختان را می کشد. صدای لرزان کودکی که سینه پوشیده شده مادربزرگ پیرش را نوازش می کند. زمزمه ای ضعیف و لرزان در میان ویرانی مرگ. من از آنها نه تنها به خاطر آن خرد -که دانشگاهیان اغلب از آن متنفرند- تشکر می‌کنم، بلکه به خاطر اینکه اجازه دادند حضور شبح‌آمیز من برای مدتی زندگی آنها را تحت الشعاع قرار دهد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Este texto es el resultado de casi tres años de trabajo de campo e investigación de archivo en la república de Sudáfrica y otras regiones del subcontinente africano (2001-2004). Durante ese tiempo tuve la inmensa fortuna de recibir una gran cantidad de ímpetu y crítica constructiva a raíz de mi intercambio intelectual con diversas organizaciones e individuos en Ciudad del Cabo. Particularmente, quisiera recordar a mis colegas del Direct Action Centre for Peace and Memory, cuyo trabajo es un ejemplo de compromiso genuino con las ideas y la autocrítica en medio del cinismo de la academia y el acomodo, tanto teórico como existencial, de muchos de sus miembros. Como investigador asociado, en estos años he tenido la oportunidad de reflexionar sobre los aspectos políticos de la investigación social y sobre la naturaleza del trabajo en colaboración entre los "académicos" y los mal llamados "activistas". Nuestras interminables veladas –algunas veces celebrando el Día del Combatiente en medio de los turbulentos corredores de las "localidades negras", muchas de ellas entre las dunas humanas de las universidades sudafricanas, donde imaginábamos el futuro en medio del pasado– se atan indefectiblemente a la existencia, como los vacíos a estas letras. A través de ellos conocí a las abuelas de Gugulethu, por quienes siento un respeto profundo y silencioso: ellas me enseñaron que incluso en los momentos donde reina la más infame de las desesperanzas –y posiblemente por eso–, en las situaciones más desgarradoras de la vida humana, de cara al abismo de lo que parece imposible de nombrar, "en ese universo [donde] las deyecciones se confunden con las ingestiones", emergen las epifanías, pequeños haces de luz en medio de la infranqueable oscuridad: el acorde constante del viento rozando los árboles; la voz trémula de un niño acariciando el pecho cubierto de su anciana abuela; un murmullo débil, tembloroso, en medio de la desolación de la muerte. A ellas les agradezco no sólo esa fracción de sabiduría –que los académicos con frecuencia desprecian–, sino también el haber permitido que mi presencia fantasmal rondara sus vidas durante algún tiempo.
