Los Angeles's Little Tokyo

در سال 1884، یک ملوان ژاپنی به نام هامانوسوکه شیگتا به بخش شرقی مرکز شهر لس آنجلس راه یافت و اولین تجارت توکیو کوچک را افتتاح کرد، یک کافه به سبک آمریکایی. در اوایل قرن بیستم، این محله در سواحل رودخانه لس آنجلس به یک جامعه پر جنب و جوش تبدیل شده بود که به جمعیت رو به رشد ژاپنی آمریکایی در کالیفرنیای جنوبی خدمت می کرد. هنگامی که آمریکایی‌های ژاپنی در سال 1942 پس از حمله به پرل هاربر و ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، به زور به اردوگاه‌های اسارت منتقل شدند، توکیو کوچک به عنوان یک منطقه تازه تأسیس آفریقایی-آمریکایی که به خاطر کلوپ‌های جاز و موسیقی جازش محبوب بود، «برونزویل» نامگذاری شد. کلیساها علی‌رغم مخالفت اداره جابجایی جنگ با ایجاد مجدد توکیوی کوچک پس از جنگ، آمریکایی‌های ژاپنی به تدریج پیوندهای مستحکمی را که امروزه در توکیو کوچک قرن بیست و یکم مشهود بود، احیا کردند - یک جامعه چند فرهنگی و چند نسلی که بزرگترین نیهونماچی (جاپان تاون) در ایالات متحده است.

In 1884, a Japanese sailor named Hamanosuke Shigeta made his way to the eastern section of downtown Los Angeles and opened Little Tokyo's first business, an American-style café. By the early 20th century, this neighborhood on the banks of the Los Angeles River had developed into a vibrant community serving the burgeoning Japanese American population of Southern California. When Japanese Americans were forcibly removed to internment camps in 1942 following the attack on Pearl Harbor and the United States' entrance into World War II, Little Tokyo was rechristened "Bronzeville" as a newly established African American enclave popular for its jazz clubs and churches. Despite the War Relocation Authority's opposition to re-establishing Little Tokyo following the war, Japanese Americans gradually restored the strong ties evident today in 21st-century Little Tokyo—a multicultural, multigenerational community that is the largest Nihonmachi (Japantown) in the United States.