Lopsided

در سن سی و چهار سالگی، مردیث نورتون ویراستار سرود، مرمتگر هنر، تهیه‌کننده نمایش بازی و معلم مدرسه دولتی بود. او حتی در یک خانه درختی زندگی می کرد و بزها را در مینورکا چوپانی می کرد. اما هیچ‌کدام از این تجربیات غیرعادی او را برای دراماتیک‌ترین چرخشی که زندگی‌اش خواهد داشت آماده نکرد: تشخیص نوع تهاجمی سرطان سینه. در این خاطرات بسیار خنده‌دار و بی‌احترام، نورتون با ترکیبی تازه از شوخ طبعی و سرسختی به بیماری نزدیک می‌شود، از قربانی شدن و ترحم به خود انتقاد می‌کند و از تبدیل شدن به یک کلیشه خودداری می‌کند. آگوستن باروز، Lopsided قطعا یک خاطرات سرطان معمولی نیست. این اولین بازی خنده دار یک ناظر اجتماعی طبیعی است.

By the age of thirty -four , Meredith Norton had been a hymnal editor, art restorer, game-show producer, and a public school teacher. She'd even lived in a tree house and shepherded goats in Minorca. But none of these unusual experiences prepared her for the most dramatic turn her life would take: the diagnosis of an aggressive form of breast cancer. In this brilliantly funny and irreverent memoir, Norton approaches the disease with a refreshing combination of humor and tenacity, railing against victimhood and self-pity and refusing to become a stereotype.

Told with a razor-sharp wit akin to David Sedaris and Augusten Burroughs, Lopsided is most definitely not a typical cancer memoir; it's the bitingly funny debut of a natural-born social observer.