Long-Run Economic Growth

یکی از ماندگارترین سؤالات در اقتصاد این است که چگونه یک ملت می تواند سرعت توسعه اقتصادی خود را تسریع کند. یکی از ماندگارترین پاسخ ها به این سوال، ترویج صادرات است - چه به این دلیل که انجام این کار مستقیماً بر توسعه از طریق تشویق تولید کالاهای صادراتی تأثیر می گذارد، یا به این دلیل که ترویج صادرات اجازه انباشت ارز را می دهد که اجازه واردات کالاها و خدمات با کیفیت را می دهد. می تواند به نوبه خود برای گسترش امکانات تولید کشور مورد استفاده قرار گیرد. در هر دو مورد، گفته می شود که رشد صادراتی است. مورد دوم، فرضیه موسوم به «دو شکاف» است (مک کینون، 1964؛ فایندلی، 1973). کار اولیه روی رشد صادراتی شامل مقایسه‌های ایستا بین کشوری بود (مایکلی، 1977؛ بالاسا، 1978؛ تایلر، 1981؛ کورمندی و مگوایر، 1985). این مطالعات به طور کلی به این نتیجه رسیدند که شواهد قوی به نفع رشد صادراتی وجود دارد زیرا رشد صادرات و رشد درآمد همبستگی بالایی دارند. با این حال، کراویس در سال 1970 اشاره کرد که این سؤال اساساً یک سؤال پویا است: همانطور که او بیان کرد، آیا صادرات دستکش است یا موتور رشد؟ برای این تعیین باید سری های زمانی را بررسی کرد تا ببینیم آیا صادرات باعث درآمد می شود یا خیر. این رویکرد در تعدادی از مقالات (یونگ و مارشال، 1985؛ چاو، 1987؛ سرلتیس، 1992؛ کونست و مارین، 1989؛ مارین، 1992؛ افکسنتیو و سرلتیس، 1991) اتخاذ شده است، که برای ارزیابی اینکه آیا کشورها به صورت جداگانه طراحی شده اند. شواهد آماری قابل توجهی از رشد صادراتی را با استفاده از آزمون‌های علیت گرنجر نشان می‌دهند.

One of the most enduring questions in economics involves how a nation could accelerate the pace of its economic development. One of the most enduring answers to this question is to promote exports -either because doing so directly influences development via encouraging production of goods for export, or because export promotion permits accumulation of foreign exchange which permits importation of high-quality goods and services, which can in turn be used to expand the nation's production possibilities. In either case, growth is said to be export-led; the latter case is the so-called "two-gap" hypothesis (McKinnon, 1964; Findlay, 1973). The early work on export-led growth consisted of static cross-country com­ parisons (Michaely, 1977; Balassa, 1978; Tyler, 1981; Kormendi and Meguire, 1985). These studies generally concluded that there is strong evidence in favour of export-led growth because export growth and income growth are highly correlated. However, Kravis pointed out in 1970 that the question is an essen­ tially dynamic one: as he put it, are exports the handmaiden or the engine of growth? To make this determination one needs to look at time series to see whether or not exports are driving income. This approach has been taken in a number of papers (Jung and Marshall, 1985; Chow, 1987; Serletis, 1992; Kunst and Marin, 1989; Marin, 1992; Afxentiou and Serletis, 1991), designed to assess whether or not individual countries exhibit statistically significant evidence of export-led growth using Granger causality tests.