London 2012 and the Post-Olympics City: A Hollow Legacy?

این کتاب مجموعه‌ای از تحقیقات جدید را گرد هم می‌آورد که هم به عقب و هم به جلو نگاه می‌کند تا در نظر بگیرد که میراث المپیک 2012 لندن تا چه اندازه تحویل داده شده است و تا چه اندازه یک وعده توخالی بوده است. کوهن و وات درس‌هایی را که می‌توان از تجربه لندن آموخت، در نظر می‌گیرند و به درستی از آن‌ها در شهرهای میزبان، به‌ویژه ریو 2016 و توکیو 2020 استفاده می‌کنند. بازی‌های المپیک اغلب به‌عنوان یک «رویداد بزرگ» توصیف می‌شوند به گونه‌ای که فرض می‌کند شهرهای میزبان این رویداد را دارند. وجود دیگری در خارج، قبل یا فراتر از زمینه های تحمیل شده توسط خود بازی ها وجود ندارد. از نظر بازسازی، المپیک 2012 لندن وعده داده بود که یک پروژه بزرگ بازسازی را آغاز کند که با آنچه قبلاً انجام شده بود متفاوت بود. این بار اشتباهات پروژه های بزرگ دیگر مانند لندن داکلندز و کاناری ورف اصلاح می شود: برنامه ریزی از بالا به پایین با مشارکت مدنی، ارتباطات و «محلی» جایگزین می شود. این مجموعه ویرایش شده این سوال را مطرح می کند که میراث لندن 2012 واقعا چقدر متفاوت است. با انجام این کار، شواهد تازه، بینش‌های اصلی و دیدگاه‌های جدیدی را برای بحث پس از المپیک به ارمغان می‌آورد. این کتاب که یک مطالعه دقیق و به خوبی تحقیق شده است، مورد توجه محققان جغرافیای شهری، جامعه شناسی، برنامه ریزی شهری و مطالعات ورزشی خواهد بود.

This book brings together a body of new research which looks both backwards and forwards to consider how far the London 2012 Olympic legacy has been delivered and how far it has been a hollow promise. Cohen and Watt consider the lessons that can be learnt from the London experience and aptly apply them other host cities, specifically Rio 2016 and Tokyo 2020. The Olympics are often described as a ‘mega-event’ in a way that assumes the host cities have no other existence outside, before or beyond the contexts imposed by the Games themselves. In terms of regeneration, the London 2012 Olympics promised to trigger a mega-regeneration project that was different to what had come before. This time the mistakes of other large-scale projects like London Docklands and Canary Wharf would be put right: top-down planning would be replaced by civic participation, communication and ‘the local’. This edited collection questions how far the 2012 London legacy really is different. In so doing, it brings fresh evidence, original insights and new perspectives to bear on the post-Olympics debate. A detailed and well-researched study, this book will be of great interest to scholars of urban geography, sociology, urban planning, and sports studies.