Litigating the Pandemic: Disaster Cascades in Court

از آنجایی که مقامات در تلاش برای محدود کردن گسترش کووید در سال 2020 بودند، طنین بحران فراتر از مشکلات فوری بهداشت عمومی بود. سوزان ام. استرت استدلال می کند که دعوای قضایی نه تنها شکست بیمه خصوصی را به عنوان راهی برای کنترل ریسک نشان می دهد، بلکه تضادهایی را نیز بر سر تقدم مذهب، اقتدار دولتی و سلامت نشان می دهد.

از آنجایی که مقامات در سال 2020 برای مدیریت گسترش کووید تلاش کردند، طنین بحران فراتر از نگرانی‌های فوری بهداشت عمومی بود. مشکلات حاکمیتی که در بیماری همه گیر پدیدار شد، در سایر بلایای مرتبط با آب و هوا نیز مشکل خواهد بود.

بسیاری از این مشکلات حاکمیتی در دادگاه پایان یافت. شرکت‌ها برای تجارت از دست رفته ادعای بیمه کردند. زمانی که این ادعاها رد شد، برخی از شرکت ها شکایت کردند. وکلای مدافع با استناد به شرایط خطرناک زندگی، تلاش کردند تا زندانیان را از زندان آزاد کنند. از آنجایی که دولت های ایالتی دستور بسته شدن را صادر کردند و در غیر این صورت سعی در سازگاری داشتند، سازمان های ذینفعی که مدت ها به دنبال محدود کردن اختیارات دولتی بودند آنها را در دادگاه به چالش کشیدند. مقامات سیاسی نسبت به دعوی قضایی که آنها معتقد بودند بازگشایی مشاغل را متوقف می کند، انتقاد کردند. ایالات متحده، مانند سایر کشورها، تا حدی از طریق دعوی قضایی حکومت می کند، و دادخواهی یکی از راه های مشاهده شکست های متعدد حاکمیتی در طول همه گیری است.

با استفاده از پایگاه های داده پرونده های ثبت شده، گزارش های خبری و وب سایت های گروه های مدافع سوزان ام استرت و شرکت های حقوقی استدلال می کند که حکومت در طول همه گیری، یا در هر فاجعه ای، باید شامل نهادهای انسانی در هم تنیده با اثرات ویروس باشد. این مؤسسات مشکلاتی را آشکار می کنند که فراتر از دسترس تخصص فنی است. شکست در بیمه خصوصی به عنوان راهی برای مدیریت ریسک، تضادها در مورد تقدم دین، اقتدار دولتی و سلامت، مشکلاتی هستند که قبل از همه گیری همه گیر بوده و در بلایای آینده نیز ادامه خواهند داشت.

As officials scrambled to limit the spread of COVID in 2020, the reverberations of the crisis reached beyond immediate public health problems. Susan M. Sterett argues that litigation revealed not only the failure of private insurance as a way of governing risk but also conflicts over the primacy of religion, government authority, and health.

As officials scrambled in 2020 to manage the spread of COVID, the reverberations of the crisis reached well beyond immediate public health concerns. The governance problems that emerged in the pandemic would be problems in other climate-related disasters, too.

Many of these governance problems wound up in court. Businesses filed insurance claims for lost commerce; when the claims were denied, some companies sued. Defense attorneys tried to get inmates released from prison, citing dangerous living conditions. As state governments ordered closures and otherwise tried to adapt, interest organizations that had long sought to limit government authority challenged them in court. Political officials railed against litigation they argued would stop businesses from reopening. The United States, like other countries, governs partly through litigation, and litigation is one way of seeing the multiple governance failures during the pandemic.

Drawing on databases of cases filed, news reports, and the websites of advocacy groups and law firms, Susan M. Sterett argues that governing during the pandemic, or in any disaster, must include the human institutions intertwined with the effects of the virus. Those institutions reveal problems well beyond the reach of technical expertise. Failures in private insurance as a way of governing risk, conflicts about the primacy of religion, government authority, and health, are problems that predated the pandemic and will persist in future disasters.