Literature, Education, and Society: Bridging the Gap

در کلاس‌های درس امروز، مربیان متخصص در ادبیات و هنر خود را با یک بحران رو به افزایش مواجه کرده‌اند. بدیهی است که آنها با کاهش بودجه جدی مواجه می شوند، عمدتاً به این دلیل که دانش آموزان به طور فزاینده تمایل دارند رشته هایی را ترجیح دهند که دانش روشن و عملی و نوید مشاغل نسبتاً پرسود را ارائه می دهند. این مربیان با تأکید بر اینکه چگونه هنر می‌تواند با آزمایش ارزش‌های اخلاقی و با توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی مورد نیاز برای درک هزینه‌های ظاهراً دائمی اجتماعی، به بحران پرداخته است. ادبیات، آموزش و جامعه با تمرکز نه بر دانش، بلکه بر نحوه ارائه حوزه‌های متمایز تجربه که بر ارزش‌های مهمی که معمولاً توسط دیگران ارائه نمی‌شود تأکید می‌کند، استراتژی جدیدی ارائه می‌دهد. رشته ها رشته های عملی تمایل دارند تجربیات را به عنوان نمونه هایی تلقی کنند که برای آنها یاد می گیریم تعمیم های تفسیری ارائه دهیم، دانش را ممکن می سازد و به ما کمک می کند برنامه های مشخصی برای عمل مطابق با آنچه می دانیم ایجاد کنیم. اما هنرها تعمیم از جزئیات را تشویق نمی کنند. در عوض، آنها بر چگونگی قدردانی از خصوصیات برای ویژگی هایی مانند حساسیت، شدت، و ظرفیت درخواست همدلی تأکید می کنند. به منظور نمایش این تفاوت حیاتی، این کتاب به شدت بین تمرکز بر "تجربه" آنچه دانش را درخواست می کند و تمرکز بر "تجربه به عنوان" تمایز قائل می شود که توجه دقیق به آنچه می تواند در تجربیات خاص گنجانده شود را تشویق می کند. سپس کتاب ساختن هنر را به عنوان یک عمل مضاعف توصیف می کند. جایی که ساختن جنبه‌ای از تجربه را مد می‌سازد و مشارکت خودآگاهانه را در شدت ارائه شده توسط کار خاص دعوت می‌کند. پس از کاوش در چندین جنبه از مضاعف کردن، کتاب به پرسش آزاردهنده اخلاق می پردازد و استدلال می کند که اگرچه این نظریه نمی تواند ما را متقاعد کند که هنرها رفتار را بهبود می بخشد، اما تاکید آن بر ساختار هدفمند هنر هنر می تواند بر نحوه ساخت ارزش ها توسط افراد تأثیر بگذارد، چیزی که برای آموزش ضروری است. خودش.

In today’s classrooms, educators specializing in literature and the arts have found themselves facing an escalating crisis. Most obviously, they encounter serious budget cuts, largely because students tend in increasing numbers to prefer majoring in disciplines that provide clear, practical knowledge and the promise of relatively lucrative careers. These educators have addressed the crisis by stressing how the arts can also provide valuable forms of knowledge by testing moral values and by developing the skills of critical thinking required to understand the cost of apparently perennial social problems. Literature, Education, and Society offers a fresh strategy by focusing not on knowledge but on how literature and the arts provide distinctive domains of experience that stress significant values not typically provided by other disciplines. Practical disciplines tend to treat experiences as instances for which we learn to provide interpretive generalizations, making knowledge possible and helping us establish concrete programs for acting in accord with what we come to know. But the arts do not encourage generalizing from particulars. Instead they emphasize how to appreciate the particulars for qualities like sensitivity, intensity, and the capacity to solicit empathy. In order to dramatize this crucial difference, this book distinguishes sharply between a focus on "experience of" what solicits knowledge and a focus on "experience as" which encourages careful attention to what can be embedded in particular experiences. Then the book characterizes the making of art as an act of doubling. where the making fashions some aspect of experience and invites self-conscious participation in the intensity provided by the particular work. After exploring several aspects of doubling, the book turns to the vexed question of ethics, arguing that while this theory cannot persuade us that the arts improve behavior, its stress on art’s purposive structuring of experience can affect how people construct values, something essential to education itself.