Listening to the Languages of the People: Lazare Sainéan on Romanian, Yiddish, and French

این داستان دستاوردهای بزرگ و ناامیدی‌های بزرگ، دیدگاه تازه‌ای را در مورد تأثیر متقابل بین دانش و احساسات سیاسی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ارائه می‌کند.

لازار. Șăineanu (1859-1934)، زبان شناس و فولکلورشناس، در زادگاهش رومانی پیشگام بود و به دنبال عناصر محبوب در فرهنگ و عناصر ادبی عالی بود. او از اولین کسانی بود که مطالعه ای درباره ییدیش به عنوان یک زبان اصیل منتشر کرد و ویژگی های ترکی را در زبان و آداب و رسوم رومانیایی کشف کرد. او همچنین فهرستی از صدها داستان عامیانه رومانیایی تهیه کرد. با این حال، هنگامی که او به دنبال شهروندی رومانیایی و مقام استادی بود، توسط شخصیت‌های قدرتمندی که فکر می‌کردند یهودیان نمی‌توانند رومانیایی باشند و تصور می‌کردند ریشه فرهنگ رومانیایی کاملاً لاتین است، مانع شد. در مواجهه با یهودستیزی، برخی از دوستانش به صهیونیسم روی آوردند. در عوض او غسل تعمید را امتحان کرد، که فقط برای او تمسخر و شرم به ارمغان آورد.

به امید یافتن دولتی که بتواند به آن تعلق داشته باشد، Șăineanu با خانواده خود در سال 1900 به پاریس نقل مکان کرد و لازاره شد. Sainéan. او در آنجا مطالعات ابتکاری در مورد گفتار عامیانه و عامیانه فرانسوی انجام داد که با کار بزرگ او در مورد زبان رابله به اوج خود رسید. او بار دیگر به توسعه زبان ملی کمک کرد. حتی در آن زمان، در حالی که مورد استقبال محققان ادبی قرار گرفت، Sainéan نتوانست یک پست دانشگاهی دائمی به دست آورد. اگرچه او یک شهروند فرانسه بود، اما در دوران پیری خود را یک خارجی، یک \"مخالف\" احساس می کرد.

This tale of great achievements and great disappointments offers a fresh perspective on the interplay between scholarship and political sentiment in the late nineteenth and early twentieth centuries.

Lazăr Șăineanu (1859-1934), linguist and folklorist, was a pioneer in his native Romania, seeking out the popular elements in culture along with high literary ones. He was among the first to publish a study of Yiddish as a genuine language, and he uncovered Turkish features in Romanian language and customs. He also made an index of hundreds of Romanian folktales. Yet when he sought Romanian citizenship and a professorship, he was blocked by powerful figures who thought Jews could not be Romanians and who fancied the origins of Romanian culture to be wholly Latin. Faced with anti-Semitism, some of his friends turned to Zionism. Instead he tried baptism, which brought him only mockery and shame.

Hoping to find a polity to which he could belong, Șăineanu moved with his family to Paris in 1900 and became Lazare Sainéan. There he made innovative studies of French popular speech and slang, culminating in his great work on the language of Rabelais. Once again, he was contributing to the development of a national tongue. Even then, while welcomed by literary scholars, Sainéan was unable to get a permanent university post. Though a naturalized citizen of France, he felt himself a foreigner, an "intruder," into his old age.