Listening to Reason: Culture, Subjectivity, and Nineteenth-Century Music

این اثر راهگشا نقش محوری موسیقی - آثار موسیقی و فرهنگ موسیقی - را در بحث‌هایی درباره جامعه، خود و فرهنگی که مدرنیته اروپایی را در «قرن طولانی نوزدهم» شکل داد، نشان می‌دهد. از اواخر دهه 1700 تا اوایل دهه 1900، موسیقی نه تنها منعکس کننده، بلکه تجسم ذهنیت مدرن است زیرا به طور فزاینده ای درگیر و انتقاد از رژیم های قدیمی قدرت، اعتقاد و نمایندگی می شود. حوزه فعالیت او از موتزارت تا مالر، و از مقدس تا سکولار، از جمله اپرا و همچنین موسیقی سمفونیک و تکنوازی را در بر می گیرد.

تعریف ذهنیت به عنوان تجربه به جای موقعیت "" من، اشتاینبرگ استدلال می‌کند که تجسم موسیقی از سوبژکتیویته شامل ظرفیت ظاهری آن برای «گوش دادن» به خود، گذشته و خواسته‌هایش است. موسیقی قرن نوزدهم، به ویژه موسیقی از حوزه پروتستان شمال آلمان، الهام بخش درون نگری بود، به گونه ای که موسیقی و هنر دوره های قبلی، به ویژه باروک کاتولیک با تأکید بر بصری، الهام بخش نبود.

این کتاب ابتدا ذهنیت موسیقایی را از موتزارت تا مندلسون تحلیل می‌کند، سپس آن را در فصل اصلی خود در جنبه‌هایی از واگنر جستجو می‌کند که با امپریالیسم ایدئولوژیک خودش در تضاد است، قبل از اینکه سرانجام بقای آن را در بازیابی پسا واگنری از موسیقی و غیره آشکار کند. ایدئولوژی‌ها.

گوش دادن به عقل که به شکلی جذاب و در عین حال پیچیده از نظر تئوری نوشته شده است، نشان‌دهنده اصلاحی شگفت‌انگیز اصیل برای بازداری طولانی‌مدت تاریخ فرهنگی برای درگیر شدن با موسیقی و در عین حال ارائه یک دیدگاه جایگزین قدرتمند است. مدرن.

This pathbreaking work reveals the pivotal role of music--musical works and musical culture--in debates about society, self, and culture that forged European modernity through the "long nineteenth century." Michael Steinberg argues that, from the late 1700s to the early 1900s, music not only reflected but also embodied modern subjectivity as it increasingly engaged and criticized old regimes of power, belief, and representation. His purview ranges from Mozart to Mahler, and from the sacred to the secular, including opera as well as symphonic and solo instrumental music.

Defining subjectivity as the experience rather than the position of the "I," Steinberg argues that music's embodiment of subjectivity involved its apparent capacity to "listen" to itself, its past, its desires. Nineteenth-century music, in particular music from a north German Protestant sphere, inspired introspection in a way that the music and art of previous periods, notably the Catholic baroque with its emphasis on the visual, did not.

The book analyzes musical subjectivity initially from Mozart through Mendelssohn, then seeks it, in its central chapter, in those aspects of Wagner that contradict his own ideological imperialism, before finally uncovering its survival in the post-Wagnerian recovery from musical and other ideologies.

Engagingly written yet theoretically sophisticated, Listening to Reason represents a startlingly original corrective to cultural history's long-standing inhibition to engage with music while presenting a powerful alternative vision of the modern.