Lincoln and His Generals

از زمانی که برای اولین بار در سال 1952 منتشر شد، لینکلن و ژنرال هایش یکی از گزارش های قطعی رهبری زمان جنگ لینکلن باقی مانده است. در آن تی. هری ویلیامز جستجوی طولانی و ناامیدکننده لینکلن برای یک رهبر مؤثر ارتش اتحادیه را به نمایش می گذارد و تبدیل او را از یک سیاستمدار با دانش نظامی اندک به یک استراتژیست ارشد جنگ داخلی نشان می دهد. روابط غالباً پرتنش لینکلن با ژنرال هایی مانند مک کللان، پاپ، برنساید، هوکر، فرمونت و البته اولیس اس. گرانت، عمیقاً مورد بررسی قرار گرفته است. در این روایت بسیار زیبا، ویلیامز نشان می‌دهد که چگونه «دخالت» مداوم لینکلن در امور نظامی برای تلاش‌های جنگ شمال بسیار مهم بود و نقش رئیس‌جمهور به‌عنوان فرمانده کل را کاملاً تغییر داد.

Since it was first published in 1952, Lincoln and His Generals has remained one of the definitive accounts of Lincoln’s wartime leadership. In it T. Harry Williams dramatizes Lincoln’s long and frustrating search for an effective leader of the Union Army and traces his transformation from a politician with little military knowledge into a master strategist of the Civil War. Explored in depth are Lincoln’s often fraught relationships with generals such as McClellan, Pope, Burnside, Hooker, Fremont, and of course, Ulysses S. Grant. In this superbly written narrative, Williams demonstrates how Lincoln’s persistent “meddling” into military affairs was crucial to the Northern war effort and utterly transformed the president’s role as commander-in-chief.