Limit Cinema: Transgression and the Nonhuman in Contemporary Global Film

سینمای محدودبه بررسی چگونگی نمایش سینمای جهانی معاصر از رابطه بین انسان و طبیعت می پردازد. در طول قرن بیست و یکم، این رابطه به دلیل افزایش بحران‌های اجتماعی و زیست‌محیطی به طور فزاینده‌ای پرمخاطب شده است. فیلم‌های اخیر از مالیخولیا لارس فون تریر (2011) تا عمو بونمی که می‌تواند زندگی‌های گذشته‌اش را به یاد آورد (2010) آپیچاتپونگ ویراستاکول (2010) به این مشکلات با بازتاب یا مذاکره مجدد در مورد شرایط نامزدی ما رسیدگی می‌کنند. با دنیای طبیعی با این روحیه، این کتاب فلسفه فیلم جدیدی را برای آنتروپوسن پیشنهاد می کند. این استدلال می‌کند که برخی از فیلم‌های معاصر تلاش می‌کنند از محدودیت‌های تجربه بشری تجاوز کنند و چنین «سینمای محدود» این پتانسیل را دارد که به ما کمک کند در رابطه خود با طبیعت تجدید نظر کنیم. سینمای محدود با ارائه جایگزینی جدید و به‌موقع برای فلسفه‌های فرآیندی که در زمینه‌های فلسفه فیلم و اکوکریتیکیسم ارتدوکس شده‌اند، فلسفه ژرژ باتای را احیا می‌کند و خوانشی جدید از مفهوم تخطی او را در زمینه بحران زیست محیطی کنونی ما

برای این منظور، سینمای محدود باتای را با بحث‌های جدیدتر در علوم انسانی که به دنبال شیوه‌های فکری کمتر انسان‌محورانه هستند، از جمله پساانسان‌گرایی، رئالیسم نظری، و سایر نظریه‌های مرتبط با نوبت غیر انسانی مشکلات مورد بحث در مقیاس جهانی هستند و بنابراین کتاب از طیف وسیعی از زمینه های ملی و فرهنگی با سینما درگیر است. از فیلم‌های هیجان‌انگیز روان‌شناختی بن ویتلی گرفته تا مستندهای اکو نتتی وایلد، سینمای محدود به مرزهای فکری فشار می‌آورد و تعامل اخلاقی با دیدگاه‌هایی فراتر از انسان را تشویق می‌کند.

Limit Cinema explores how contemporary global cinema represents the relationship between humans and nature. During the 21st century this relationship has become increasingly fraught due to proliferating social and environmental crises; recent films from Lars von Trier's Melancholia (2011) to Apichatpong Weerasethakul's Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (2010) address these problems by reflecting or renegotiating the terms of our engagement with the natural world. In this spirit, this book proposes a new film philosophy for the Anthropocene. It argues that certain contemporary films attempt to transgress the limits of human experience, and that such 'limit cinema' has the potential to help us rethink our relationship with nature. Posing a new and timely alternative to the process philosophies that have become orthodox in the fields of film philosophy and ecocriticism, Limit Cinema revitalizes the philosophy of Georges Bataille and puts forward a new reading of his notion of transgression in the context of our current environmental crisis.

To that end, Limit Cinema brings Bataille into conversation with more recent discussions in the humanities that seek less anthropocentric modes of thought, including posthumanism, speculative realism, and other theories associated with the nonhuman turn. The problems at stake are global in scale, and the book therefore engages with cinema from a range of national and cultural contexts. From Ben Wheatley's psychological thrillers to Nettie Wild's eco-documentaries, limit cinema pushes against the boundaries of thought and encourages an ethical engagement with perspectives beyond the human.