Life-Span Extension: Single-Cell Organisms to Man

در سال های اخیر، اکتشافات قابل توجهی در مورد مکانیسم های زیربنایی پیری صورت گرفته است. در کتاب گسترش طول عمر: ارگانیسم‌های تک سلولی برای انسان، ویراستاران طیف وسیعی از دیدگاه‌های روشنگر را از محققانی که فرآیند پیری را در گونه‌های مختلف بررسی می‌کنند، گرد هم می‌آورند. این اثر بدیع به فرآیند پیری در گونه‌های مختلف از مخمر تا انسان می‌پردازد و در میان موضوعات دیگر، بحث‌های مفصلی در مورد موش خال برهنه، یک جونده استثنایی با عمر طولانی دارد. رابطه بین عوامل غذایی/محدودیت غذا و افزایش سن. و یک دیدگاه تکاملی از روند پیری انسان.

جهش‌های منفردی که طول عمر را افزایش می‌دهند در مخمرها، کرم‌ها، مگس‌ها و موش‌ها شناسایی شده‌اند، در حالی که مطالعات روی انسان‌ها به طور بالقوه شناسایی شده است. نشانگرهای مهم برای پیری موفق در عین حال، کشف شده است که ژن ها و مسیرهای شناسایی شده در این مطالعات شامل مجموعه ای شگفت آور کوچک از عملکردهای حفاظت شده است که بیشتر آنها برای مدتی مورد توجه تحقیقات پیری بوده اند. به عنوان مثال، مسیر mTOR، تنظیم کننده ترجمه و سنتز پروتئین، به عنوان یک مسیر مشترک طول عمر در مخمرها و Caenorhabditis elegans شناسایی شده است. در پستانداران، این مسیر با مسیرهای عصبی غدد درون ریز و با مسیرهای فاکتور رشد شبه انسولین/انسولین، که به عنوان تعدیل کننده اصلی طول عمر و پیری در بی مهرگان و موش شناخته شده اند، تلاقی می کند.

فناوری‌های جدید و نوظهور و سیستم‌های متنوع و فزاینده‌ای که اکنون برای مطالعه پیری و مکانیسم‌های پیری استفاده می‌شوند، فرصت‌های عظیمی را برای شناسایی مسیرهای مشترکی که طول عمر را تعدیل می‌کنند، فراهم می‌کند. این مسیرهای متداول هستند که کانون این حجم مهم هستند.

In recent years, remarkable discoveries have been made concerning the underlying mechanisms of aging. In Life-Span Extension: Single-Cell Organisms to Man, the editors bring together a range of illuminating perspectives from researchers investigating the aging process in a variety of species. This novel work addresses the aging process in species ranging from yeast to man and, among other subjects, features detailed discussions of the naked mole-rat, an exceptionally long-lived rodent; the relationship between dietary factors/food restriction and aging; and an evolutionary view of the human aging process.

Single mutations that extend life span have been identified in yeast, worms, flies, and mice, whereas studies in humans have identified potentially important markers for successful aging. At the same time, it has been discovered that the genes and pathways identified in these studies involve a surprisingly small set of conserved functions, most of which have been the focus of aging research for some time. For example, the mTOR pathway, a regulator of translation and protein synthesis, has been identified as a common longevity pathway in yeast and Caenorhabditis elegans. In mammals, this pathway intersects with neuroendocrine pathways and with the insulin/insulin-like growth factor pathways, which have been identified as major modulators of life span and aging in both invertebrates and mice.

Novel, emerging technologies and the increasingly wide variety of systems that are now used to study aging and the mechanisms of aging provide enormous opportunities for the identification of common pathways that modulate longevity. It is these common pathways that are the focus of this important volume.