Life on Matagorda Island

ویرایش:  
نویسندگان: Wayne H. McAlister,  Martha K. McAlister  
سری: Gulf Coast Books, sponsored by Texas A&M University-Corpus Christi 
ISBN (شابک) : 1585443379, 9781585443376 
ناشر: Texas A&M University Press 
سال نشر: 2004 
تعداد صفحات: 259 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 31 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 48,000

از دیدگاه اکثر مردم، یک ساحل مانع یک تناقض است: برای بازدید جذاب اما برای زندگی وحشتناک. یک گشت و گذار در یک روز لذت بخش نیاز به سایه، عینک تیره، ضد آفتاب، آب آشامیدنی، غذا و البته دوش گرفتن بعد از آن دارد. همه آن امکانات را کنار بگذارید و به تنهایی در جزیره به صورت تمام وقت، حتی در هنگام طوفان، فکر کنید.


وقتی وین و مارتا مک‌آلیستر به جزیره ماتاگوردا، پناهگاه حیات وحش در سواحل مرکزی تگزاس نقل مکان کردند، پیش‌بینی کردند که شاید پنج سال در این جزیره بمانند. اما وین مک‌آلیستر که برای انجام وظایف با خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده فرستاده شده بود، در لحظه‌ای که از تریلر خانه پیرش خارج شد و اولین مار زنگی خود ماتاگوردا را دید، تحت طلسم جزیره قرار گرفت. هفت سال بعد، مک‌آلیسترها هنوز در حال مشاهده گیاهان و جانوران ماتاگوردا بودند. به جز جاده و برخی پست های حصار گاه به گاه، جزیره دست نخورده به نظر می رسد توسط انسان. در زندگی در جزیره ماتاگوردا، وین مک‌آلیستر نشان می‌دهد که زندگی در میان چنین انزوایی چگونه بود.

مک‌آلیستر در شب‌های شبح‌آلود شب‌ها در ساحل لذت می‌برد، زیرا ژله‌های شانه‌ای درخشان، گردوهای دریایی، و کرم‌های درخشان هر تاج را روشن می‌کنند. از موج او تماشا می کند که جرثقیل های گرسنه در حال ربودن کفال های راه راه که در استخرهای جزر و مدی به دام افتاده اند. شکار پاهای هرتر، دوزیستان منزوی که در طول طوفان های گرم ظاهر می شوند. و تا زانوهایش در شن فرو می رود، چراغ قوه در دست، تا نگاهی اجمالی به خرطوم تیز مارماهی شلاقی بیاندازد.

همه مشاهدات محدود به پسام مویونت ها نیست. مک آلیستر از نوازش یک توله سگ کایوت چاق و توزیع ضایعات آشپزخانه به بوقلمون های وحشی بازگو می کند. گورکان خانه خود را در جزیره ماتاگوردا می‌سازند، مانند تمساح‌ها، راکون‌ها، و صدها نوع حشره، از جمله پشه تشدید کننده شوره‌تالاب.

اما مک‌الیستر صرفاً مشاهده نمی‌کند: او می‌گوید چرا و چگونه. چرا صدف‌ها تف می‌کنند، چرا میگوهای تپانچه می‌چسبند، یا چگونه زباله‌های قایق‌های دریایی بر محیط ساحل تأثیر می‌گذارند. او همچنین جنبه‌های شوم‌تر زندگی در یک جزیره مانع را بیان می‌کند، مانند پیدا کردن خود در شن‌های روان. اما همه اینها در یک روز کار یا بازی برای مک‌آلیسترهاست، زیرا آنها سبک زندگی خود را با اراده جزیره و ساکنان غیرانسانی آن متعادل می‌کنند.

ما سعی می‌کنیم در پس‌زمینه بمانیم، ناظران شیفته. مک آلیستر می نویسد. ما تعلق نداریم، هرگز نمی‌توانیم واقعاً تعلق داشته باشیم، اما می‌توانیم با هم همزیستی کنیم و با هم ترکیب شویم. به اندازه کافی نزدیک.”

From most people’s point of view, a barrier beach is a paradox: appealing to visit but appalling to live on. An enjoyable day’s excursion requires shade, dark glasses, sunblock, drinking water, food, and, of course, a shower afterward. Take all those amenities away and consider existing alone on the island fulltime, even during hurricanes.

When Wayne and Martha McAlister moved to Matagorda Island, a wildlife refuge off the central Texas coast, they anticipated staying perhaps five years. But sent to take up duties with the U.S. Fish and Wildlife Service, Wayne McAlister fell under the island’s spell the moment he stepped out of his aging house trailer and met his first Matagorda rattlesnake. Seven years later, the McAlisters were still observing the flora and fauna of Matagorda. Except for the road and some occasional fence posts, the island appears untouched by humans. In Life on Matagorda Island, Wayne McAlister shows what life was like amid such isolation.

McAlister revels in the ghostly twinkles of nights on the beach, as luminescent comb jellies, sea walnuts, and glow worms light up every crest of wave. He watches hungry whooping cranes snatch striped mullet trapped in tidal pools; hunts for Hurter’s spadefoots, reclusive amphibians that surface during warm deluges; and sinks to his knees in the sand, flashlight in hand, to catch a glimpse of a whip eel’s sharp snout.

Not all observations are limited to the psammobionts—the creatures of the sand. McAlister recounts petting a fatbellied coyote pup and handing out kitchen scraps to wild turkeys. Badgers make their home on Matagorda Island, as do alligators, raccoons, and hundreds of varieties of insects, including the aggravating salt marsh mosquito.

But McAlister doesn’t merely observe: he tells why and how. Why oysters spit, why pistol shrimp snap, or how debris from offshore boats affects the beach environment. He also relates the more sinister aspects of living on a barrier island, such as finding himself ankledeep in quicksand. But it’s all in a day’s work—or play—to the McAlisters, as they balance their lifestyle with the will of the island and its nonhuman inhabitants.

“We try to stay in the background, enthralled observers,” McAlister writes. “We do not belong, can never truly belong, but we can coexist and commingle. Close enough.”