Life Beyond Waste: Work and Infrastructure in Urban Pakistan

در طی چندین دهه گذشته، زندگی در لاهور دستخوش دگرگونی‌های عمیقی شده است، از شهرنشینی سریع و ناهموار گرفته تا نهادهای دولتی در حال گسترش و اقتصادهای غیررسمی. اگر از لنز مواد زائد و زندگی کسانی که با آنها زحمت می کشند نگاه کنیم، این دگرگونی ها چگونه به نظر می رسند؟ در لاهور، مانند بسیاری از مناطق پاکستان و جنوب آسیا، کارگران پسماند - چه کارمندان شهرداری و چه کارگران غیررسمی - از گروه‌های پایین یا غیر کاست (دالیت) انتخاب می‌شوند و زباله‌های جمعی 11 میلیون نفر از ساکنان شهر را دفع می‌کنند. تماس کارگران با مواد آلوده کننده بالقوه، انگ و به حاشیه رانده شدن آنها را تقویت می کند، و با این حال، کار آنها اجازه می دهد تا زندگی در سراسر لاهور و فراتر از آن ادامه یابد. این گزارش تاریخی و قوم‌نگاری بررسی می‌کند که چگونه کار زباله در سازمان‌دهی و دگرگونی شهر لاهور - چشم‌انداز، زیرساخت‌ها و زندگی آن - در طول لحظات تاریخی، از دوره استعمار تا کنون، نقش محوری داشته است.

واقاس اچ. بات با تکیه بر گفتگوها در مورد تغییر پیکربندی کار و کار تحت سرمایه داری و استفاده از چارچوب نظری بازتولید، چگونگی شکل‌گیری زندگی در پنجاب را که حول روابط طبقاتی سازمان‌یافته است، در زیرساخت‌های سراسر پاکستان تعبیه کرده است. ، آنها را برای فرآیندهای متعددی که در مقیاس های متفاوت آشکار می شوند بسیار مهم می کند. زندگی فراتر از زباله معتقد است که فرآیندهای بازتولید زندگی در شهری مانند لاهور باید به طور انتقادی در امتداد خطوط طبقه، طبقه و مذهب، که ویژگی‌های سازنده شهرنشینی در سراسر آسیای جنوبی بوده‌اند، ارزیابی شوند.

Over the last several decades, life in Lahore has been undergoing profound transformations, from rapid and uneven urbanization to expanding state institutions and informal economies. What do these transformations look like if viewed from the lens of waste materials and the lives of those who toil with them? In Lahore, like in many parts of Pakistan and South Asia, waste workers—whether municipal employees or informal laborers—are drawn from low- or noncaste (Dalit) groups and dispose the collective refuse of the city's 11 million inhabitants. Bringing workers into contact with potentially polluting materials reinforces their stigmatization and marginalization, and yet, their work allows life to go on across Lahore and beyond. This historical and ethnographic account examines how waste work has been central to organizing and transforming the city of Lahore—its landscape, infrastructures, and life—across historical moments, from the colonial period to the present.

Building upon conversations about changing configurations of work and labor under capitalism, and utilizing a theoretical framework of reproduction, Waqas H. Butt traces how forms of life in Punjab, organized around caste-based relations, have become embedded in infrastructures across Pakistan, making them crucial to numerous processes unfolding at distinct scales. Life Beyond Waste maintains that processes reproducing life in a city like Lahore must be critically assessed along the lines of caste, class, and religion, which have been constitutive features of urbanization across South Asia.