Letters on Cezanne

پاسخ‌های دعای ریلکه به هنر خواهشی استاد فرانسوی

مدت‌ها چیزی نبود، و ناگهان چشم‌های درست پیدا می‌شود.</ p>

تقریباً هر روز در پاییز 1907، راینر ماریا ریلکه برای تماشای نمایشگاه سزان به یک گالری پاریس برمی‌گشت. تقریباً به همان اندازه، نامه‌های غلیظ و شادی‌بخش به همسرش کلارا وستوف می‌نوشت و ناراحتی‌اش را قبل از نقاشی‌ها و افشاگری‌های متعاقب آن درباره هنر و زندگی ابراز می‌کرد.

ریلکه در مورد هنر آگاه بود و حتی تک‌نگاری‌هایی منتشر کرده بود. از جمله مطالعه معروف رودن که الهام بخش اشعار جدید او بود. اما تأثیر سزان بر او را نمی‌توان در یک مقاله سنتی بیان کرد. احساس خویشاوندی ریلکه با سزان جریان پنهانی قدرتمند و آگاهانه ای را در این نامه ها ایجاد می کند -- قسمت هایی از آنها در رمان بزرگ مدرنیستی ریلکه، دفترچه های مالت لوریدس بریج کلمه به کلمه ظاهر می شوند. نامه‌هایی درباره سزان مجموعه‌ای از پاسخ‌های خصوصی معنادار به یک هنر کاملاً جدید است.

Rilke's prayerful responses to the french master's beseeching art

For a long time nothing, and then suddenly one has the right eyes.

Virtually every day in the fall of 1907, Rainer Maria Rilke returned to a Paris gallery to view a Cezanne exhibition. Nearly as frequently, he wrote dense and joyful letters to his wife, Clara Westhoff, expressing his dismay before the paintings and his ensuing revelations about art and life.

Rilke was knowledgeable about art and had even published monographs, including a famous study of Rodin that inspired his New Poems. But Cezanne's impact on him could not be conveyed in a traditional essay. Rilke's sense of kinship with Cezanne provides a powerful and prescient undercurrent in these letters -- passages from them appear verbatim in Rilke's great modernist novel, The Notebooks of Malte Laurids Brigge. Letters on Cezanne is a collection of meaningfully private responses to a radically new art.