Leo Strauss and the problem of political philosophy

لئو اشتراوس و نفوذ سیاسی ادعایی او در مورد جنگ عراق در سالهای اخیر مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است، از جمله داستان های وال استریت ژورنالو نیویورک تایمز. مجله I>Time حتی او را یکی از تأثیرگذارترین مردان در سیاست آمریکا نامید. با حقیقت درباره لئو اشتراوس، مایکل و کاترین زاکرت ادعاها و گمانه‌زنی‌های بسیاری درباره این متفکر پیچیده بدنام را به چالش کشیدند. اکنون، با لئو اشتراوس و مسئله فلسفه سیاسی، آنها توجه خود را به تفسیری جستجوگر و جامع تر از اندیشه اشتراوس به عنوان یک کل معطوف می کنند، با استفاده از مظاهر بسیاری از "مساله فلسفه سیاسی" به عنوان مثال. سنگ محک آنها.
 

برای اشتراوس، فلسفه سیاسی "مسئله ای" ارائه کرد که در طول تاریخ غرب راه حل های مختلفی برای آن ارائه شده است. آنها نشان می دهند که کار اشتراوس حول محور بازیابی و بازگرداندن فلسفه سیاسی به شکل اولیه سقراطی اش می چرخد. از آنجایی که پوزیتیویسم و ​​تاریخ گرایی دو جریان فکری را نمایندگی می کردند که امکان فلسفه سیاسی سقراطی را تضعیف می کردند، بخش اول کتاب به نقد اشتراوس از این دو موضع اختصاص دارد. سپس، نویسندگان تفسیر اشتراوس از تاریخ فلسفه و فیلسوفان سیاسی متعارف باستانی و مدرن، از جمله افلاطون، ارسطو، ماکیاولی و لاک را بررسی می کنند. آنها استدلال می کنند که خوانش های اغلب غیر متعارف اشتراوس از این فیلسوفان به راه حل هایی برای مشکل فلسفه سیاسی اشاره می کند. در نهایت، نویسندگان اندیشه اشتراوس را در چارچوب قرن بیستم بررسی می‌کنند، زمانی که عمده‌ترین گفت‌وگوهای او اشمیت، هوسرل، هایدگر و نیچه بودند. این متفکر پیچیده و اغلب اشتباه فهمیده شده، از سال های اولیه تا آخرین آثارش، لئو اشتراوس و مسئله فلسفه سیاسی نوشته های اشتراوس را به عنوان تلاشی برای نشان دادن اینکه ویژگی های متمایز تفکر باستان و مدرن ناشی از روش های مختلف حل مسئله فلسفه سیاسی و آشکار می کند که چرا او راه حل باستانی را هم از نظر فلسفی و هم از نظر سیاسی برتر می دانست.

Leo Strauss and his alleged political influence regarding the Iraq War have in recent years been the subject of significant media attention, including stories in the Wall Street Journal and New York Times.Time magazine even called him “one of the most influential men in American politics.” With The Truth about Leo Strauss, Michael and Catherine Zuckert challenged the many claims and speculations about this notoriously complex thinker. Now, with Leo Strauss and the Problem of Political Philosophy, they turn their attention to a searching and more comprehensive interpretation of Strauss’s thought as a whole, using the many manifestations of the “problem of political philosophy” as their touchstone.
 

For Strauss, political philosophy presented a “problem” to which there have been a variety of solutions proposed over the course of Western history. Strauss’s work, they show, revolved around recovering—and restoring—political philosophy to its original Socratic form. Since positivism and historicism represented two intellectual currents that undermined the possibility of a Socratic political philosophy, the first part of the book is devoted to Strauss’s critique of these two positions. Then, the authors explore Strauss’s interpretation of the history of philosophy and both ancient and modern canonical political philosophers, including Plato, Aristotle, Machiavelli, and Locke. Strauss’s often-unconventional readings of these philosophers, they argue, pointed to solutions to the problem of political philosophy. Finally, the authors examine Strauss’s thought in the context of the twentieth century, when his chief interlocutors were Schmitt, Husserl, Heidegger, and Nietzsche.
 

The most penetrating and capacious treatment of the political philosophy of this complex and often misunderstood thinker, from his early years to his last works, Leo Strauss and the Problem of Political Philosophy reveals Strauss’s writings as an attempt to show that the distinctive characteristics of ancient and modern thought derive from different modes of solving the problem of political philosophy and reveal why he considered the ancient solution both philosophically and politically superior.