Leibniz und die Folgen

در عصر مدرن، لایب‌نیتس احتمالاً آخرین محقق جهانی بود که دستاوردهای بدیع و ابتکاری در تمام زمینه‌های اساسی دانش زمان خود داشت: به‌عنوان یک حقوقدان اصلاح‌گرا، دیپلمات متفکر چندجانبه، به‌عنوان ریاضیدانی با حساب بی‌نهایت کوچک، به عنوان مخترع یک ​​ماشین محاسبه و در استخراج نیروی باد افقی، به عنوان سازمان دهنده علم و به عنوان یکی از اولین مورخانی که برای عینیت روشمند از نظر نقد منبع تلاش کرد. با این حال، این تنوع باروک را تنها می توان از مرکز یک فلسفه مونادولوژیک که می خواهد وحدت جهان بینی علمی و تصور متافیزیکی از جهان را ایجاد کند، درک کرد. در دریافت کلاسیک تحریف شده است زیرا فقط لایبنیتس از Theodicy شناخته شده بود. موضوع امروزی لایب نیتس عبارت است از کشف ایده اولیه اصلی وحدت در تنوع و پرسیدن اینکه چگونه می توان آن را برای تفکر فلسفی و سیاسی در قرن بیست و یکم مثمر ثمر کرد.

Leibniz war in der Moderne wohl der letzte Universalgelehrte, der auf allen wesentlichen Wissensgebieten seiner Zeit originelle und innovative Leistungen erbracht hat: als reformorientierter Jurist, multilateral denkender Diplomat, als Mathematiker der Infinitesimalrechnung, als Erfinder einer Rechenmaschine und im Bergbau der Horizontalwindkraft, als Wissenschaftsorganisator und als einer der ersten Historiker, der quellenkritisch methodische Objektivität anstrebte. Diese barocke Vielfalt ist jedoch nur zu verstehen aus dem Zentrum einer monadologischen Philosophie, die die Einheit von wissenschaftlicher Weltanschauung und metaphysischem Weltbegriff begründen will. Sie wird in der klassischen Rezeption verstellt, weil nur der Leibniz der Theodizee bekannt gewesen ist. Die Aktualität von Leibniz heute besteht darin, den ursprünglichen Grundgedanken einer Einheit in der Vielfalt wieder freizulegen und zu fragen, wie er für das philosophische und politische Denken im 21. Jahrhundert fruchtbar gemacht werden kann.